Andijvie is een zeer oude groente die bij de Romeinen al in hoog aanzien stond. Waarschijnlijk is andijvie een gekweekte variant van de bekende cichorei. In zijn beroemde Cruijdeboeck uit 1554, noemt de Mechelse arts en plantenkenner Dodonaeus, de andijvie en de cichorei in een adem, ja, behandelt ze als gelijke.
Als we de andijvie bezien op stoffelijk, materialistisch niveau, dan valt op, dat deze groente zeer veel bitterstoffen bevat. De belangrijkste bitterstof is intybine. Dit intybine komt ook voor in de cichorei, als ook in de gifsla (lactuca virosa). Intybine is een stof die verwant is aan morfine, zonder de verslavende en vervelende eigenschappen daarvan te bezitten. In vroeger tijd werd het witte melksap dat te voorschijn komt als je een krop andijvie oogst (het verschijnt op het snijvlak van wortel en krop), gebruikt om de hoestprikkel te verzachten. Vers melksap van de andijvie en van haar zusje de cichorei en de witlof, heeft een werking die, weliswaar in veel lichtere mate, vergelijkbaar is met wat tegenwoordig een tabletje codeïne is, een hoestprikkelonderdrukker.
De bitterstoffen in de andijvie hebben een leverfunctie-activerende werking. Juist in deze tijd, waarin veel voedsel tal van chemische, giftige toevoegingen bevat, is het regelmatig eten van andijvie heel zinvol, omdat het de lever in goede conditie houdt. Die lever speelt immers een cruciale rol bij alle ontgiftingsprocessen in het lichaam. En dan blijkt het belang van de biologisch geteelde andijvie. Andijvie van de ‘gewone’ groenteboer of supermarkt is met kunstmest letterlijk uit de grond gejaagd.
Men wil immers productie en volume, want dat brengt geld in het laatje. Biologisch geteelde andijvie, dat wil zeggen, andijvie die heeft mogen groeien zoals het oorspronkelijk was bedoeld, is veel minder volumineus, niet zulke slappe, lange groene bladeren, maar ‘gedrongener’ en bescheidener qua uiterlijk. En de smaak? Ach, die andijvie die heeft mogen groeien zoals het is bedoeld, die smaakt echt naar andijvie. Daar in zo’n krop hebben alle bitterstoffen die de plant vanuit ‘kosmische verten’ en zonnekrachten heeft willen verzamelen nog vaste voet in de aarde gekregen. Andijvie is een fantastische groente voor mensen met een zwakke lever en galfunctie en voor mensen die lijden aan allergieën. Zie het belang van de biologisch geteelde andijvie.
Ook voor oudere mensen blijkt andijvie een heel waardevolle groente te zijn. Kinderen moeten andijvie wat leren eten, ze vinden het vanwege de iets bittere smaak al snel vies. Maar gebruik dan wat heerlijke, zelfgemaakte appelmoes met rietsuiker en kaneel. Een paar lepels door de andijvieprak en je kinderen leren er absoluut van smullen.
Andijvie met spekkies.....
Als het aan mij ligt eet ik de andijvie het liefste met spekkies, lekker, maar o zo vet. Het kan ook anders. Bak tofu in de koekepan lekker bruin en doe er veel verse kruiden bij en dan door de vers koud doorgehaalde andijvie, is ook lekker. Niet helemaal zoals de spekkies, maar toch het kan er mee door.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten