Renske: Slipjes snaaien in de Zeeman
Als ik vroeger met mijn moeder de stad in ging, wilde ze nog weleens naar de Zeeman toelopen voor sokken. Zodra ik (veertien jaar en in een permanente staat van allesverterende schaamte) in de gaten kreeg wat haar plan was, trok ik haar met mijn volle gewicht de andere kant op. „Mà-am”, riep ik, terwijl ik ondertussen in paniek rondkeek of er misschien klasgenoten in de buurt waren die hoofdschuddend hadden genoteerd dat wij een millimeter in de richting van de Zeeman waren bewogen. De Zeeman was een absoluut taboe – als je ouders bij Zeeman en Wibra kochten, was je een Zebra-kindje. Erger kon haast niet.
Renske: Slipjes snaaien in de Zeeman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten