Het vandaag door de online adverteerdersbranche gelanceerde "Volg-me-niet register" is een wassen neus. Advertenties van partijen die bij het Interactive Advertising Bureau (IAB) zijn aangesloten, tonen voortaan een ‘informatie-icoon’. Dit icoon leidt naar een pagina met daarop het privacybeleid van de desbetreffende organisatie. Vanuit deze pagina kan er worden doorgeklikt naar www.youronlinechoices.eu/nl, die de bezoeker laat zien welk partijen cookies op zijn computer plaatsen. Vervolgens kan de gebruiker de betreffende cookies aan- of uitzetten.
Het initiatief is volgens het IAB een vorm van zelfregulering en antwoord op het mogelijke cookieverbod. Volgens critici is het een wassen neus. "Het IAB programma geeft consumenten geen opt-out mogelijkheid om niet gevolgd te worden, zowel in theorie als in praktijk", zegt Carmen Balber van de Amerikaanse consumentenorganisatie Consumer Watchdog. Ze vindt het icoon ineffectief. "Bedrijven die meedoen stoppen met gerichte advertenties voor consumenten die voor opt-out kiezen. Ze kunnen anderen nog steeds gewoon blijven volgen."
Zelfregulering
Volgens Jeffrey Chester van het Centrum voor Digitale Democratie is het icoon "ontworpen om genegeerd" te worden en geeft het alleen algemene informatie over hoe advertenties en sociale netwerken internetgebruikers volgen.
Balber noemt het icoon "het zoveelste voorbeeld van falende zelfregulering om consumenten tegen ongewenst monitoren van alles wat ze op het internet en hun mobiele apparaten doen te beschermen." Ze vindt dan ook dat Amerikaanse overheid moet optreden en het gebruik van Do Not Track moet verplichten om consumenten de controle over hun eigen informatie terug te geven.
woensdag 31 augustus 2011
Waarschuwing: personen die zich voordoen als pensioenfondsmedewerker
Er blijken momenteel personen of bedrijven actief te zijn, die deelnemers telefonisch benaderen en zich daarbij voordoen als medewerker van een pensioenfonds, of zeggen te bellen namens een pensioenfonds. Ze vertellen bijvoorbeeld dat de deelnemer te weinig pensioen opbouwt en dat ze dat graag willen rechtzetten. Ze beschikken vaak over enkele persoonlijke gegevens en proberen daar vertrouwen mee te winnen.
Wellicht heeft uw pensioenfonds signalen ontvangen dat de naam van uw fonds ook op deze wijze wordt misbruikt?
Wat u in dat geval kunt doen:
- Instrueer medewerkers van uw pensioenfonds om goed door te vragen wanneer een deelnemer aangeeft zogenaamd eerder te zijn gebeld door uw fonds.
- Vraag uw deelnemers of het mogelijk is het telefoonnummer of de naam van de organisatie waarvoor de beller zegt te werken te achterhalen.
- Schrijf de betreffende organisatie een brief met het dringende verzoek te stoppen met het op deze wijze benaderen van uw deelnemers. Stuur een afschrift van deze brief naar de AFM.
- Geef signalen door aan de Pensioenfederatie via info@pensioenfederatie.nl. Ook indien u geen gegevens heeft kunnen achterhalen, willen we dit graag van u horen.
Mammografie: reddingsboei of propaganda
Borstkankerscreening is op zijn zachtst gezegd omstreden. Waarom horen we dan altijd een ander verhaal?
Medici geloven in regelmatige mammografie om vroege borstkanker op te sporen. Maar zitten ze daarmee op het goede spoor? Het zou dé manier zijn om levens te redden. Onthutsend genoeg blijkt het tegendeel waar. Maar dat is niet wat vrouwen die worden opgeroepen voor screening te horen krijgen. Integendeel, bij alle vrouwen boven de vijftig wordt geadviseerd hier regelmatig aan deel te nemen. Met het argument dat het veilig is, betrouwbaar en dat er levens door worden gered. Deskundigen hebben deze boodschap inmiddels zo vaak herhaald dat vrouwen dit zonder meer geloven.
Screening wordt gepresenteerd als een van de weinige remedies tegen een ziekte die bij vrouwen de meeste angst oproept. Wereldwijd krijgen een miljoen vrouwen per jaar te horen dat zij borstkanker hebben. In Nederland was het in 2008 de doodsoorzaak van 3.327 vrouwen1. Artsen en gezondheidsinstanties in ons land benadrukken dat screening jaarlijks het leven redt van ongeveer 700 vrouwen, doordat de eerste tekenen van borstkanker worden ontdekt nog vóórdat die bij zelfonderzoek worden gevonden; in dat stadium zou de ziekte beter te behandelen zijn2. Een twijfelachtige bewering, want de meeste kankers die bij screening worden ontdekt, groeien langzaam en zijn niet levensbedreigend. Röntgenstralen ontdekken juist niet de snelgroeiende en agressieve kankers, die dodelijk zijn. De conclusie is dat vrouwen worden ‘gered’ van een kanker waaraan ze al niet zouden overlijden.
Maar omdat vrouwen nu eenmaal te horen krijgen dat het onderzoek levens kan redden, onderwerpen de meeste zich aan een mammogram (mammografie), in Nederland eenmaal per twee jaar en in Groot-Brittannië en de Verenigde Staten jaarlijks. In ons land krijgen jaarlijks ruim 1 miljoen vrouwen een uitnodiging voor het bevolkingsonderzoek. Het opkomstpercentage ligt rond de 80 procent, een cijfer dat het vertrouwen in het onderzoek weerspiegelt.
Voorlichting of propaganda?
Een vernietigend rapport van de Cochrane Collaboration – een onafhankelijke toonaangevende internationale onderzoeksorganisatie – toont aan dat de voorlichting door de gezondheidsinstanties onjuist is. De risico’s van herhaald röntgenonderzoek worden nauwelijks genoemd en de voordelen worden overdreven. En dat mammografie levensreddend zou zijn is gebaseerd op onjuiste en verdraaide feiten.
Professor Peter Gotzche, de eerste auteur van het bewuste rapport van het Noordeuropese Cochrane Centrum, stelt dat de officiële informatie in de folder die in Engeland bij een oproep voor het bevolkingsonderzoek wordt bijgesloten ‘...de voordelen overdrijft, de mogelijke schadelijke effecten onvermeld laat en veel weg heeft van propaganda. Er bestaat geen hard bewijs dat screening levens redt’3. Maar niet alleen de Britse gezondheidsinstanties presenteren propaganda als zogenaamd objectief medisch advies. Onderzoekers van de Universiteit van Düsseldorf constateerden dat ook de informatiefolders over borstkankeronderzoek in Duitsland, Italië, Spanje en Frankrijk ‘informatie verzwijgen die voor vrouwen essentieel is om tot een weloverwogen beslissing te komen’4.
De door de overheid gesponsorde online informatie is al niet veel beter. Cochrane onderzoekers onderzochten 27 websites van gezondheidsinstanties en overheden. Ook die bleken de risico’s en zelfs de hele procedure te bagatelliseren, terwijl het onderzoek meestal bijzonder pijnlijk is omdat de borsten tussen twee platen moeten worden platgedrukt. Volgens de website van de American Cancer Society en die van het Britse Cancer Research zouden patiënten ‘geen pijn moeten voelen’ (terwijl dat wel degelijk het geval is). Op een Scandinavische site spreekt men zelfs van een dermate positieve ervaring ‘dat vrouwen dit aan haar “medezusters” aanraadden’5.
Achter deze overdrijving en creatieve omgang met de waarheid kunnen de motivaties zitten van politici die bij vrouwen stemmen trachten te winnen door de screeningsprogramma’s op borstkanker, aldus de Health Services Research Unit (HSRU), een onderdeel van de vakgroep Volksgezondheid van de Universiteit van Oxford in Engeland. Het is duidelijk dat borstkanker een zeer beladen onderwerp is voor vrouwen. Daarom pompen politici steeds meer geld in een screeningsprogramma zonder enig medisch bewijs voor de werkzaamheid.
Screening heeft geen meerwaarde
Na nauwgezette analyse van 35 jaar screening moest Jane Wells van de eerdergenoemde HSRU concluderen dat screening niet helpt om agressieve borstkanker vaker in een vroeg stadium te kunnen signaleren en evenmin het aantal sterfgevallen hieraan vermindert. Verder zag ze in de groep die hier het meest van zou moeten profiteren, namelijk 50-plussers, geen enkel significant verschil6. Een groep kankerspecialisten in de VS is diezelfde mening toegedaan. De adviesraad van de Physician Data Query van het Nationaal Kankerinstituut aldaar kwam evenals de Cochrane wetenschappers tot de conclusie dat borstfoto’s geen levens sparen. Evenals andere onderzoekers wezen zij erop dat deze alleen de goedaardige en langzaam groeiende tumoren in beeld brengen maar de levensbedreigende snelle kankers missen7.
In Amerika gaan zelfs stemmen op om de screeningsleeftijd verder te verlagen. Daar bestaat al een zeer uitgebreid borstkankeronderzoek: vrouwen worden vanaf veertig jaar opgeroepen en dat zouden sommigen dus nog willen verlagen naar dertig jaar. Waarschijnlijker is dat de VS zich zal conformeren aan programma’s in andere landen en de leeftijd juist zal verhogen tot vijftig, met uitzondering van vrouwen met een genetische belasting of familiegeschiedenis, of die al borstkanker hebben. De US Preventive Services Task Force (USPSTF), die de standaard bepaalt voor geneeskundige zorg aldaar, deed onlangs de aanbeveling om de leeftijd juist te verhogen, wat tot veel commotie leidde, zozeer is men overtuigd van het levensreddende effect hiervan. Eén vrouw schreef zelfs op haar weblog dat ze de stem van de woordvoerder (die op tv geïnterviewd was over de nieuwe richtlijnen), van haar leven niet meer wenste te horen.
Dr. Karla Kerlikowske, een andere USPSTF onderzoeker, schreef in de inleiding van de aanbeveling het volgende. ‘Als we iets doen, willen we gewoonlijk toch zeker weten dat de voordelen groter zijn dan de nadelen. In dit specifieke geval weten we dat eigenlijk niet.’ In zijn algemeenheid was de conclusie dat er niet voldoende bewijs was dat het verhogen van de screeningsleeftijd naar vijftig jaar meer risico zou opleveren8.
De werkelijke voor- en nadelen
De Cochrane onderzoekers kwamen tot dezelfde conclusies: er bestaat gewoon geen ondersteunend bewijs voor de officiële gedragslijn van artsen en overheidsinstanties die mammografie veilig, betrouwbaar, effectief en levensreddend noemen. Zij baseerden zich op zeven onderzoeken met in totaal 600.000 vrouwen die in hun ogen ‘zonder bias’ (niet vooringenomen) waren en wetenschappelijk betrouwbaar. Veel studies waren buiten beschouwing gelaten omdat ze een bias hadden, bijvoorbeeld de werkzaamheid van screening wilden aantonen in plaats van ter discussie te stellen. Bij sommige andere was een onjuiste doodsoorzaak vastgesteld9.
Hieronder enkele punten uit hun baanbrekende rapport.
Mammografie spaart levens. Volgens de onderzoekers is het ‘mogelijk’ dat screening levens redt maar het is niet mogelijk om vast te stellen hoeveel dat er zijn. Hoe dan ook lijken dat er veel minder te zijn dan de officiële cijfers suggereren, wellicht slechts 0,05 procent van de gescreende vrouwen. Dit betekent dat van 2000 gescreende vrouwen één hierdoor gered zou worden. Dit is de helft van het officiële cijfer dat in Groot Brittannië steeds wordt genoemd en zelfs 14 maal lager dan de schattingen van het Cancer Research UK dat stelt dat dit per 1000 vrouwen in zeven gevallen kanker aan het licht brengt. Die zou vanwege het vroege signaleringsstadium in bijna alle gevallen goed te behandelen zijn10. In Nederland is de voorlichting wat gematigder van toon11.
Mammografie veroorzaakt kanker. Hoewel de onderzoekers het carcinogene (kankerverwekkende) effect niet noemen is dit wel degelijk een feit. De röntgenstraling kan naar schatting bij een op de 25.000 vrouwen borstkanker veroorzaken10. Dat zou neerkomen op 80 gevallen in Engeland en 1480 in de VS. Een computermodel laat nog somberder cijfers zien, namelijk één sterfgeval door straling op elke acht ontdekte kankergevallen. Mocht dat inderdaad het geval zijn dan komt dat alleen al in Groot Brittannië neer op 93 gevallen per jaar12.
Screening zorgt voor veel onnodige stress. Een mammogram heeft alleen zin als het door een ervaren radioloog wordt beoordeeld. De Cochrane onderzoekers denken dat borstfoto’s ruim tien keer vaker een vals-positieve uitslag geven dan een terechte positieve uitslag. Als bij een op de 2000 vrouwen een afwijking zichtbaar is die werkelijk een vorm van borstkanker is, dan worden daarbij dus tien gevallen van kanker ‘gevonden’ die dat in feite niet zijn. Dat houdt in dat elk jaar ruim 7500 vrouwen in Engeland en 185.000 in de VS drie maanden te lijden hebben van zorgen en stress en ingrijpende tests moeten ondergaan zoals een biopsie (verdacht weefsel weghalen voor onderzoek) en echografie, vanwege kanker die ze helemaal niet hebben. Een ander onderzoek waarin 2400 vrouwen tussen de 40 en 69 gevolgd werden bracht aan het licht dat het aantal vals-positieve uitslagen toenam naarmate een vrouw vaker gescreend werd. Tegen de tijd dat een vrouw tien mammogrammen had gehad was de kans daarop zelfs 64 procent13.
Op een mammografie is kanker niet altijd te zien. Screening kan ook tot een vals-negatieve uitslag leiden, met andere woorden kanker die er wel degelijk is wordt niet altijd in beeld gebracht. Mammogrammen ‘missen’ zo’n 20 procent van alle kankergevallen. Volgens het US National Cancer Institute14 zijn dat zonder uitzondering de snelgroeiende, agressieve kankers die wel levensbedreigend kunnen zijn. Een vals-negatieve uitslag komt bovendien vaker voor bij jonge vrouwen omdat hun borstweefsel een grotere dichtheid heeft. Mammografie signaleert juist wel de langzaam groeiende tumoren waaraan een vrouw niet zal overlijden. Maar in een dergelijk geval wordt een vrouw wel meteen onderworpen aan agressieve chemotherapie of chirurgie, wat waarschijnlijk overbodig is. Momenteel staat men namelijk een afwachtend beleid voor8. Ook een weefselafwijking als ductaal carcinoma in situ (DCIS) is ondanks de onheilspellende naam doorgaans goedaardig. Ongeveer een op de drie gevallen van DCIS leidt tot echte kanker, aldus het Cancer Research UK 10. Meestal wordt de patiënt chirurgisch behandeld, alweer een voorbeeld van onnodig ingrijpen na een mammogram. In sommige landen was het vroeger beleid om een borst dan radicaal te verwijderen, nota bene voor een aandoening die in 66 procent van de gevallen goedaardig is14. In Denemarken schat men dat het in 25 procent van de zogenaamde kankergevallen gaat om goedaardige gezwellen of DCIS en dat ‘overdiagnostiek’ (signaleren van afwijkingen die niet levensbedreigend zijn) vooral voorkomt in landen met een zeer uitgebreid screeningsprogramma15. In een eerder onderzoek noemden de onderzoekers van Cochrane zelfs dat bij een op de drie zogenaamd ontdekte kankergevallen sprake zou zijn van ‘overdiagnostiek’16.
Mammografie is duur. In Nederland komen de jaarlijkse kosten van borstkankerscreening neer op zo’n 40 miljoen euro. En daar komen vervolgens de kosten van verdere diagnostiek en behandeling (die soms inderdaad onnodig is) nog bij. Wat is het alternatief?
Wie het idee van screening met mammografie niet helemaal wil verlaten zou selectiever te werk moeten gaan. Ondanks de huidige drempel van 50 jaar is er weinig bewijs voor de voordelen in de leeftijdgroep van 50 tot 55 jaar. Aanwijsbaar profijt is vooral te zien in de leeftijdgroep tussen 60 en 69. In een onderzoek onder 129.750 vrouwen van 55 jaar en ouder bleek de borstkankersterfte hierdoor met 21 procent te verminderen ten opzichte van een niet gescreende controlegroep van 117.260 vrouwen17.
Mammogrammen zijn nauwkeuriger in de eerste helft van de menstruatiecyclus. De dichtheid van het borstweefsel is wisselend gedurende een cyclus en de beste tijd om te screenen is tijdens de eerste twee weken vóór de menstruatie omdat de dichtheid dan minder is18.
Regelmatig zelfonderzoek is nog steeds een betrouwbare manier om veranderingen in de borst te ontdekken, vooral in combinatie met onderzoek door een arts of verpleegkundige. In één onderzoek bleek dit zelfs betrouwbaarder dan mammografie19.
Een bijna vergeten onderzoeksmiddel is thermografie, een niet-invasieve meetmethode die met behulp van infrarood licht de temperatuur in beeld brengt om borstkanker aan te tonen. Deze technologie werd al voor het eerst toegepast in 1956. In 1977 heeft deze plaatsgemaakt voor mammografie nadat uit onderzoek bleek dat dit laatste nauwkeuriger was. De in onbruik geraakte methode is door de huidige computertechnologie na 30 jaar aanzienlijk verbeterd. Deze kan nu ongetwijfeld weer een plaats krijgen in de borstkankerdiagnostiek en een aanvulling vormen op mammografie, aldus onderzoekers van het Canadese College of Naturopathic Medicine20. Deze mening wordt bevestigd door een onderzoek met 92 patiënten die waren doorverwezen voor een biopsie nadat een afwijking in de borst was geconstateerd. In dit geval bleek het in 60 gevallen om een kwaadaardige aandoening te gaan. Met thermografie werd dit in 58 van de 60 gevallen bevestigd. Dit resultaat was veel accurater dan met mammografie werd bereikt: dat gaf een resultaat met 32 vals-positieve uitslagen21.
Een andere bruikbare niet-invasieve methode is echografie. Hiermee kunnen afwijkingen worden gesignaleerd die op een mammogram niet te zien zijn. Omdat geen gebruik wordt gemaakt van röntgenstraling is deze ook veiliger. Maar net als bij mammografie is de nauwkeurigheid sterk afhankelijk van degene die het apparaat bedient. De meeste artsen zien het als een aanvulling op een mammogram; slechts in zeer ervaren handen is het een methode van eerste voorkeur.
Als uw voornaamste punt van zorg bij mammografie de straling is kunt u ook vragen om een digitaal mammogram. Een standaardmammogram is een röntgenopname. Wetenschappers ontdekten dat een digitaal mammogram de blootstelling hieraan met 22 procent vermindert en dat dit bovendien nauwkeuriger is. Uit een onderzoek bij 49.528 vrouwen bleek bovendien dat een digitaal mammogram 28 procent meer gevallen van kanker aan het licht bracht. In meer dan 60 procent van de gespecialiseerde centra voor borstkankeronderzoek in de VS wordt dit inmiddels aangeboden22.
Wat willen vrouwen zelf?
Niet elk geval van borstkanker is een doodvonnis. En als bij screening een tumor wordt ontdekt is het hoogstwaarschijnlijk geen borstkanker. Mammogrammen zijn kennelijk vooral in staat om ofwel goedaardige gezwellen te signaleren ofwel een vorm van kanker die slechts langzaam groeit en daardoor nooit levensbedreigend wordt. Maar agressieve, snelgroeiende tumoren worden vaak gemist. Daardoor is mammografie een slecht wapen in de strijd tegen de ziekte die vrouwen de meeste angst aanjaagt. Omdat er zoveel emotie bij komt kijken willen vrouwen natuurlijk graag geloven dat ze hiermee een vaak verminkende en levensbedreigende ziekte kunnen voorkomen. Politici en overheidsinstanties spelen hierop in en willen ons laten geloven dat zij de oplossing hebben. Omdat zoveel belangen door elkaar spelen raakt de waarheid helaas gemakkelijk op de achtergrond.
Het is duidelijk dat er meer geld nodig is voor onderzoek naar andere diagnostische technieken. Maar allereerst is nodig dat we de waarheid onder ogen zien. En die luidt dat de geneeskunde ons met mammografie alleen valse hoop kan bieden.
Medici geloven in regelmatige mammografie om vroege borstkanker op te sporen. Maar zitten ze daarmee op het goede spoor? Het zou dé manier zijn om levens te redden. Onthutsend genoeg blijkt het tegendeel waar. Maar dat is niet wat vrouwen die worden opgeroepen voor screening te horen krijgen. Integendeel, bij alle vrouwen boven de vijftig wordt geadviseerd hier regelmatig aan deel te nemen. Met het argument dat het veilig is, betrouwbaar en dat er levens door worden gered. Deskundigen hebben deze boodschap inmiddels zo vaak herhaald dat vrouwen dit zonder meer geloven.
Screening wordt gepresenteerd als een van de weinige remedies tegen een ziekte die bij vrouwen de meeste angst oproept. Wereldwijd krijgen een miljoen vrouwen per jaar te horen dat zij borstkanker hebben. In Nederland was het in 2008 de doodsoorzaak van 3.327 vrouwen1. Artsen en gezondheidsinstanties in ons land benadrukken dat screening jaarlijks het leven redt van ongeveer 700 vrouwen, doordat de eerste tekenen van borstkanker worden ontdekt nog vóórdat die bij zelfonderzoek worden gevonden; in dat stadium zou de ziekte beter te behandelen zijn2. Een twijfelachtige bewering, want de meeste kankers die bij screening worden ontdekt, groeien langzaam en zijn niet levensbedreigend. Röntgenstralen ontdekken juist niet de snelgroeiende en agressieve kankers, die dodelijk zijn. De conclusie is dat vrouwen worden ‘gered’ van een kanker waaraan ze al niet zouden overlijden.
Maar omdat vrouwen nu eenmaal te horen krijgen dat het onderzoek levens kan redden, onderwerpen de meeste zich aan een mammogram (mammografie), in Nederland eenmaal per twee jaar en in Groot-Brittannië en de Verenigde Staten jaarlijks. In ons land krijgen jaarlijks ruim 1 miljoen vrouwen een uitnodiging voor het bevolkingsonderzoek. Het opkomstpercentage ligt rond de 80 procent, een cijfer dat het vertrouwen in het onderzoek weerspiegelt.
Voorlichting of propaganda?
Een vernietigend rapport van de Cochrane Collaboration – een onafhankelijke toonaangevende internationale onderzoeksorganisatie – toont aan dat de voorlichting door de gezondheidsinstanties onjuist is. De risico’s van herhaald röntgenonderzoek worden nauwelijks genoemd en de voordelen worden overdreven. En dat mammografie levensreddend zou zijn is gebaseerd op onjuiste en verdraaide feiten.
Professor Peter Gotzche, de eerste auteur van het bewuste rapport van het Noordeuropese Cochrane Centrum, stelt dat de officiële informatie in de folder die in Engeland bij een oproep voor het bevolkingsonderzoek wordt bijgesloten ‘...de voordelen overdrijft, de mogelijke schadelijke effecten onvermeld laat en veel weg heeft van propaganda. Er bestaat geen hard bewijs dat screening levens redt’3. Maar niet alleen de Britse gezondheidsinstanties presenteren propaganda als zogenaamd objectief medisch advies. Onderzoekers van de Universiteit van Düsseldorf constateerden dat ook de informatiefolders over borstkankeronderzoek in Duitsland, Italië, Spanje en Frankrijk ‘informatie verzwijgen die voor vrouwen essentieel is om tot een weloverwogen beslissing te komen’4.
De door de overheid gesponsorde online informatie is al niet veel beter. Cochrane onderzoekers onderzochten 27 websites van gezondheidsinstanties en overheden. Ook die bleken de risico’s en zelfs de hele procedure te bagatelliseren, terwijl het onderzoek meestal bijzonder pijnlijk is omdat de borsten tussen twee platen moeten worden platgedrukt. Volgens de website van de American Cancer Society en die van het Britse Cancer Research zouden patiënten ‘geen pijn moeten voelen’ (terwijl dat wel degelijk het geval is). Op een Scandinavische site spreekt men zelfs van een dermate positieve ervaring ‘dat vrouwen dit aan haar “medezusters” aanraadden’5.
Achter deze overdrijving en creatieve omgang met de waarheid kunnen de motivaties zitten van politici die bij vrouwen stemmen trachten te winnen door de screeningsprogramma’s op borstkanker, aldus de Health Services Research Unit (HSRU), een onderdeel van de vakgroep Volksgezondheid van de Universiteit van Oxford in Engeland. Het is duidelijk dat borstkanker een zeer beladen onderwerp is voor vrouwen. Daarom pompen politici steeds meer geld in een screeningsprogramma zonder enig medisch bewijs voor de werkzaamheid.
Screening heeft geen meerwaarde
Na nauwgezette analyse van 35 jaar screening moest Jane Wells van de eerdergenoemde HSRU concluderen dat screening niet helpt om agressieve borstkanker vaker in een vroeg stadium te kunnen signaleren en evenmin het aantal sterfgevallen hieraan vermindert. Verder zag ze in de groep die hier het meest van zou moeten profiteren, namelijk 50-plussers, geen enkel significant verschil6. Een groep kankerspecialisten in de VS is diezelfde mening toegedaan. De adviesraad van de Physician Data Query van het Nationaal Kankerinstituut aldaar kwam evenals de Cochrane wetenschappers tot de conclusie dat borstfoto’s geen levens sparen. Evenals andere onderzoekers wezen zij erop dat deze alleen de goedaardige en langzaam groeiende tumoren in beeld brengen maar de levensbedreigende snelle kankers missen7.
In Amerika gaan zelfs stemmen op om de screeningsleeftijd verder te verlagen. Daar bestaat al een zeer uitgebreid borstkankeronderzoek: vrouwen worden vanaf veertig jaar opgeroepen en dat zouden sommigen dus nog willen verlagen naar dertig jaar. Waarschijnlijker is dat de VS zich zal conformeren aan programma’s in andere landen en de leeftijd juist zal verhogen tot vijftig, met uitzondering van vrouwen met een genetische belasting of familiegeschiedenis, of die al borstkanker hebben. De US Preventive Services Task Force (USPSTF), die de standaard bepaalt voor geneeskundige zorg aldaar, deed onlangs de aanbeveling om de leeftijd juist te verhogen, wat tot veel commotie leidde, zozeer is men overtuigd van het levensreddende effect hiervan. Eén vrouw schreef zelfs op haar weblog dat ze de stem van de woordvoerder (die op tv geïnterviewd was over de nieuwe richtlijnen), van haar leven niet meer wenste te horen.
Dr. Karla Kerlikowske, een andere USPSTF onderzoeker, schreef in de inleiding van de aanbeveling het volgende. ‘Als we iets doen, willen we gewoonlijk toch zeker weten dat de voordelen groter zijn dan de nadelen. In dit specifieke geval weten we dat eigenlijk niet.’ In zijn algemeenheid was de conclusie dat er niet voldoende bewijs was dat het verhogen van de screeningsleeftijd naar vijftig jaar meer risico zou opleveren8.
De werkelijke voor- en nadelen
De Cochrane onderzoekers kwamen tot dezelfde conclusies: er bestaat gewoon geen ondersteunend bewijs voor de officiële gedragslijn van artsen en overheidsinstanties die mammografie veilig, betrouwbaar, effectief en levensreddend noemen. Zij baseerden zich op zeven onderzoeken met in totaal 600.000 vrouwen die in hun ogen ‘zonder bias’ (niet vooringenomen) waren en wetenschappelijk betrouwbaar. Veel studies waren buiten beschouwing gelaten omdat ze een bias hadden, bijvoorbeeld de werkzaamheid van screening wilden aantonen in plaats van ter discussie te stellen. Bij sommige andere was een onjuiste doodsoorzaak vastgesteld9.
Hieronder enkele punten uit hun baanbrekende rapport.
Mammografie spaart levens. Volgens de onderzoekers is het ‘mogelijk’ dat screening levens redt maar het is niet mogelijk om vast te stellen hoeveel dat er zijn. Hoe dan ook lijken dat er veel minder te zijn dan de officiële cijfers suggereren, wellicht slechts 0,05 procent van de gescreende vrouwen. Dit betekent dat van 2000 gescreende vrouwen één hierdoor gered zou worden. Dit is de helft van het officiële cijfer dat in Groot Brittannië steeds wordt genoemd en zelfs 14 maal lager dan de schattingen van het Cancer Research UK dat stelt dat dit per 1000 vrouwen in zeven gevallen kanker aan het licht brengt. Die zou vanwege het vroege signaleringsstadium in bijna alle gevallen goed te behandelen zijn10. In Nederland is de voorlichting wat gematigder van toon11.
Mammografie veroorzaakt kanker. Hoewel de onderzoekers het carcinogene (kankerverwekkende) effect niet noemen is dit wel degelijk een feit. De röntgenstraling kan naar schatting bij een op de 25.000 vrouwen borstkanker veroorzaken10. Dat zou neerkomen op 80 gevallen in Engeland en 1480 in de VS. Een computermodel laat nog somberder cijfers zien, namelijk één sterfgeval door straling op elke acht ontdekte kankergevallen. Mocht dat inderdaad het geval zijn dan komt dat alleen al in Groot Brittannië neer op 93 gevallen per jaar12.
Screening zorgt voor veel onnodige stress. Een mammogram heeft alleen zin als het door een ervaren radioloog wordt beoordeeld. De Cochrane onderzoekers denken dat borstfoto’s ruim tien keer vaker een vals-positieve uitslag geven dan een terechte positieve uitslag. Als bij een op de 2000 vrouwen een afwijking zichtbaar is die werkelijk een vorm van borstkanker is, dan worden daarbij dus tien gevallen van kanker ‘gevonden’ die dat in feite niet zijn. Dat houdt in dat elk jaar ruim 7500 vrouwen in Engeland en 185.000 in de VS drie maanden te lijden hebben van zorgen en stress en ingrijpende tests moeten ondergaan zoals een biopsie (verdacht weefsel weghalen voor onderzoek) en echografie, vanwege kanker die ze helemaal niet hebben. Een ander onderzoek waarin 2400 vrouwen tussen de 40 en 69 gevolgd werden bracht aan het licht dat het aantal vals-positieve uitslagen toenam naarmate een vrouw vaker gescreend werd. Tegen de tijd dat een vrouw tien mammogrammen had gehad was de kans daarop zelfs 64 procent13.
Op een mammografie is kanker niet altijd te zien. Screening kan ook tot een vals-negatieve uitslag leiden, met andere woorden kanker die er wel degelijk is wordt niet altijd in beeld gebracht. Mammogrammen ‘missen’ zo’n 20 procent van alle kankergevallen. Volgens het US National Cancer Institute14 zijn dat zonder uitzondering de snelgroeiende, agressieve kankers die wel levensbedreigend kunnen zijn. Een vals-negatieve uitslag komt bovendien vaker voor bij jonge vrouwen omdat hun borstweefsel een grotere dichtheid heeft. Mammografie signaleert juist wel de langzaam groeiende tumoren waaraan een vrouw niet zal overlijden. Maar in een dergelijk geval wordt een vrouw wel meteen onderworpen aan agressieve chemotherapie of chirurgie, wat waarschijnlijk overbodig is. Momenteel staat men namelijk een afwachtend beleid voor8. Ook een weefselafwijking als ductaal carcinoma in situ (DCIS) is ondanks de onheilspellende naam doorgaans goedaardig. Ongeveer een op de drie gevallen van DCIS leidt tot echte kanker, aldus het Cancer Research UK 10. Meestal wordt de patiënt chirurgisch behandeld, alweer een voorbeeld van onnodig ingrijpen na een mammogram. In sommige landen was het vroeger beleid om een borst dan radicaal te verwijderen, nota bene voor een aandoening die in 66 procent van de gevallen goedaardig is14. In Denemarken schat men dat het in 25 procent van de zogenaamde kankergevallen gaat om goedaardige gezwellen of DCIS en dat ‘overdiagnostiek’ (signaleren van afwijkingen die niet levensbedreigend zijn) vooral voorkomt in landen met een zeer uitgebreid screeningsprogramma15. In een eerder onderzoek noemden de onderzoekers van Cochrane zelfs dat bij een op de drie zogenaamd ontdekte kankergevallen sprake zou zijn van ‘overdiagnostiek’16.
Mammografie is duur. In Nederland komen de jaarlijkse kosten van borstkankerscreening neer op zo’n 40 miljoen euro. En daar komen vervolgens de kosten van verdere diagnostiek en behandeling (die soms inderdaad onnodig is) nog bij. Wat is het alternatief?
Wie het idee van screening met mammografie niet helemaal wil verlaten zou selectiever te werk moeten gaan. Ondanks de huidige drempel van 50 jaar is er weinig bewijs voor de voordelen in de leeftijdgroep van 50 tot 55 jaar. Aanwijsbaar profijt is vooral te zien in de leeftijdgroep tussen 60 en 69. In een onderzoek onder 129.750 vrouwen van 55 jaar en ouder bleek de borstkankersterfte hierdoor met 21 procent te verminderen ten opzichte van een niet gescreende controlegroep van 117.260 vrouwen17.
Mammogrammen zijn nauwkeuriger in de eerste helft van de menstruatiecyclus. De dichtheid van het borstweefsel is wisselend gedurende een cyclus en de beste tijd om te screenen is tijdens de eerste twee weken vóór de menstruatie omdat de dichtheid dan minder is18.
Regelmatig zelfonderzoek is nog steeds een betrouwbare manier om veranderingen in de borst te ontdekken, vooral in combinatie met onderzoek door een arts of verpleegkundige. In één onderzoek bleek dit zelfs betrouwbaarder dan mammografie19.
Een bijna vergeten onderzoeksmiddel is thermografie, een niet-invasieve meetmethode die met behulp van infrarood licht de temperatuur in beeld brengt om borstkanker aan te tonen. Deze technologie werd al voor het eerst toegepast in 1956. In 1977 heeft deze plaatsgemaakt voor mammografie nadat uit onderzoek bleek dat dit laatste nauwkeuriger was. De in onbruik geraakte methode is door de huidige computertechnologie na 30 jaar aanzienlijk verbeterd. Deze kan nu ongetwijfeld weer een plaats krijgen in de borstkankerdiagnostiek en een aanvulling vormen op mammografie, aldus onderzoekers van het Canadese College of Naturopathic Medicine20. Deze mening wordt bevestigd door een onderzoek met 92 patiënten die waren doorverwezen voor een biopsie nadat een afwijking in de borst was geconstateerd. In dit geval bleek het in 60 gevallen om een kwaadaardige aandoening te gaan. Met thermografie werd dit in 58 van de 60 gevallen bevestigd. Dit resultaat was veel accurater dan met mammografie werd bereikt: dat gaf een resultaat met 32 vals-positieve uitslagen21.
Een andere bruikbare niet-invasieve methode is echografie. Hiermee kunnen afwijkingen worden gesignaleerd die op een mammogram niet te zien zijn. Omdat geen gebruik wordt gemaakt van röntgenstraling is deze ook veiliger. Maar net als bij mammografie is de nauwkeurigheid sterk afhankelijk van degene die het apparaat bedient. De meeste artsen zien het als een aanvulling op een mammogram; slechts in zeer ervaren handen is het een methode van eerste voorkeur.
Als uw voornaamste punt van zorg bij mammografie de straling is kunt u ook vragen om een digitaal mammogram. Een standaardmammogram is een röntgenopname. Wetenschappers ontdekten dat een digitaal mammogram de blootstelling hieraan met 22 procent vermindert en dat dit bovendien nauwkeuriger is. Uit een onderzoek bij 49.528 vrouwen bleek bovendien dat een digitaal mammogram 28 procent meer gevallen van kanker aan het licht bracht. In meer dan 60 procent van de gespecialiseerde centra voor borstkankeronderzoek in de VS wordt dit inmiddels aangeboden22.
Wat willen vrouwen zelf?
Niet elk geval van borstkanker is een doodvonnis. En als bij screening een tumor wordt ontdekt is het hoogstwaarschijnlijk geen borstkanker. Mammogrammen zijn kennelijk vooral in staat om ofwel goedaardige gezwellen te signaleren ofwel een vorm van kanker die slechts langzaam groeit en daardoor nooit levensbedreigend wordt. Maar agressieve, snelgroeiende tumoren worden vaak gemist. Daardoor is mammografie een slecht wapen in de strijd tegen de ziekte die vrouwen de meeste angst aanjaagt. Omdat er zoveel emotie bij komt kijken willen vrouwen natuurlijk graag geloven dat ze hiermee een vaak verminkende en levensbedreigende ziekte kunnen voorkomen. Politici en overheidsinstanties spelen hierop in en willen ons laten geloven dat zij de oplossing hebben. Omdat zoveel belangen door elkaar spelen raakt de waarheid helaas gemakkelijk op de achtergrond.
Het is duidelijk dat er meer geld nodig is voor onderzoek naar andere diagnostische technieken. Maar allereerst is nodig dat we de waarheid onder ogen zien. En die luidt dat de geneeskunde ons met mammografie alleen valse hoop kan bieden.
Chemicaliën en psyche
Bijna iedereen denkt dat chemische stoffen alleen lichamelijke symptomen kunnen veroorzaken. Maar er wordt steeds meer bewijs gevonden (onder meer door natuurgenezers) dat alledaagse huishoudmiddelen de oorzaak kunnen zijn van een heel scala van zogenaamde mentale verschijnselen: van paniek tot hyperactiviteit.
Sam (niet zijn echte naam) was op zesjarige leeftijd zo onhandelbaar dat hij van school gestuurd dreigde te worden vanwege zijn aanhoudende woede-uitbarstingen. Ook had hij tenminste viermaal per dag paniekaanvallen. Zijn huisarts kon hem alleen maar medicijnen voorschrijven met een zware uitwerking op de hersenen. Die zouden de aanvallen en het allesoverheersende gevoel van paniek onder controle moeten houden.
Als laatste redmiddel volgde zijn moeder het advies op van een alternatief therapeut en verving haar gewone wasmiddel door een ongeparfumeerd, milieuvriendelijk product. Volgens Terri Perry, de Britse reflexoloog waar hij onder behandeling was, was de verandering opzienbarend. ‘Zijn paniekaanvallen hielden meteen op en hij werd een modelleerling op school,’ zegt ze.
Keukenkastjes
Nog maar kort geleden betoogde de medische stand dat allergieën, met name voor chemicaliën, vooral verbeelding waren. Maar nu begint men te begrijpen dat allergische reacties een scala aan psychische problemen kunnen veroorzaken – van stemmingswisselingen, angst en paniekaanvallen tot depressie en obsessief-compulsieve stoornis (OCD) – en de oorzaak staat gewoon in keukenkastjes.
De meeste van Perry’s patiënten hebben klachten die zijn veroorzaakt door chemische parfums, luchtverfrissers, wasmiddelen, wasverzachters, kaarsen, wierook, toiletartikelen, maar ook door bleekwater, allesreinigers en andere huishoudelijke middelen. Van de laatste 35 patiënten die zij behandelde, bleken er 33 overgevoelig voor parfums die in dit soort producten zitten. Volgens Perry's ervaring kan overgevoeligheid voor chemische stoffen ook leiden tot nagelbijten, somberheid, claustrofobie (engtevrees), manisch-depressieve stoornis, zelfmoordneigingen en fobieën.
Wetenschap
Perry’s dossiers worden door de wetenschap ondersteund. Uit onderzoek komt namelijk naar voren dat patiënten met deze overgevoeligheid meer risico lopen om een psychiatrische stoornis te ontwikkelen,1 dat er een sterke samenhang bestaat tussen milieu-invloeden en levenslange psychiatrische problemen,2 en dat overgevoeligheid voor meerdere chemische stoffen (MCS: Multipele Chemische Sensitiviteit) kan samengaan met lichamelijke en geestelijke verschijnselen als duizeligheid, tremor (beven) en paniekstoornissen.3 Verder blijkt MCS vaak de oorzaak te zijn van ADHD (aandachts- en hyperactiviteitsstoornis) bij kinderen.4
Depressie
Bovendien is er een relatie met depressie. Onderzoekers hebben de geurwaarnemingsdrempel gemeten van een oplossing van rozenolie bij achttien mensen met MCS en die vergeleken met een controlegroep. Degenen met MCS scoorden bij dat onderzoek beduidend hoger in een test waarmee depressie werd gemeten.5
Chemische overgevoeligheid kan ook familiair voorkomen. Bij bijna een derde van de MCS-patiënten bleken familieleden hier ook aan te lijden en een grotere kans op allerlei psychische problemen te hebben dan een controlegroep.6
In 1992 kwam uit alle MCS-onderzoek tezamen naar voren dat herhaalde blootstelling aan chemische stoffen kan leiden tot sensitisatie (overgevoeligheid) van het centraal zenuwstelsel. Dit betekent dat de reactie op zelfs geringe hoeveelheden van de ingeademde stof steeds heftiger kan worden, met psychische stoornissen als gevolg.7
Diagnose
Perry, een ervaren Gedachteveldtherapeut (de energiepsychologie volgens Callahan) volgt altijd Callahans protocol wanneer ze de variabiliteit van de pols meet. Zo meet ze hoe het autonome zenuwstelsel functioneert wanneer het aan chemische stoffen wordt blootgesteld. Callahan ontdekte dat de variabiliteit van de pols van grote voorspellende waarde is voor ziekte en overgevoeligheid nadat onderzoekers een relatie hadden gevonden tussen deze variabliteit en het risico op plotse hartdood.8 Is de polsvariabiliteit van een patiënt hoger wanneer er huishoudchemicaliën aanwezig zijn, dan vermoedt Perry een chemisch probleem. ‘Negen van de tien keer is het hun prikkelende gekleurde wasmiddel, of de luchtverfrissers in huis of in de auto,' zegt ze.
Of u nu wel of geen depressie of vreemde fobie hebt, het lijkt in elk geval raadzaam om gekleurde en geparfumeerde schoonmaakproducten, wasmiddelen en toiletartikelen zoveel mogelijk te vervangen door milieuvriendelijke producten zonder kleur- en geurstoffen.
Sneller dement door teveel zout en weinig sporten
Oudere mensen kunnen zout echt maar beter laten staan! Want als ze daarbij ook nog eens weinig sporten zouden ze mentaal sneller achteruit gaan dan hun leeftijdsgenoten die minder zout eten en wel aan voldoende lichaamsbeweging doen. En het luistert nauw!
Amper één theelepel zout per dag zou je geheugen namelijk al kunnen schaden en het risico op Alzheimer aanzienlijk vergroten, zo blijkt uit een recente Canadese studie. Oppassen dus! Een Canadees team van onderzoekers nam de zoutinname en de lichamelijke activiteiten onder de loep van 1262 gezonde mannen en vrouwen tussen de 67 en 84 jaar, en dat gedurende drie jaar lang. Daarnaast onderzochten ze ieder jaar ook de mentale gezondheid van de proefpersonen, aan de hand van een test die gebruikt wordt om Alzheimer op te sporen.
“De resultaten van onze studie tonen aan dat een dieet met hoge hoeveelheden zout in combinatie met weinig lichaamsbeweging bij ouderen een negatief effect heeft op de werking van de hersenen”, verklaart dokter Alexandra Fiocco van de Universiteit van Toronto. “We willen oudere mensen erop wijzen dat te veel zout en weinig beweging, zoals urenlang voor de tv zitten, allesbehalve goed is voor hen.” Deborah Barnes, een experte op het gebied van Alzeimer, spoort iedereen nu aan om gezonder te eten.
“We zouden allemaal meer groenten en fruit moeten eten, en ongezond voedsel zoals ingevroren producten, kant- en klare maaltijden en zowat alles wat in blik wordt verkocht, van het menu schrappen.”
Grootste natuurgebied ter wereld
Deze maand werd een bijzondere beslissing genomen door vijf Afrikaanse landen. De regeringsleiders van Angola, Botswana, Namibië, Zambia en Zimbabwe zetten hun handtekening onder een contract om het grootste aaneengesloten beschermde natuurgebied op aarde te realiseren. Het gebied is met een oppervlakte van 444.000 vierkante kilometer ruim tien keer groter dan Nederland en biedt onderdak aan bekende Afrikaanse diersoorten zoals de olifant, neushoorn, buffel en leeuw.
Het contract volgt op een intentieverklaring die de vijf landen al in 2006 overeenkwamen. Maar met de handtekening van de vijf presidenten van Angola, Botswana, Namibië, Zambia en Zimbabwe gaat het Kavango Zambezi Transfrontier Conservation Area (KAZA TFCA), zoals het natuurgebied formeel heet, er nu echt van komen. Het Wereld Natuur Fonds (WNF) is , in samenwerking met de Peace Parks Foundation, nauw betrokken geweest bij de realisatie van dit project en spreekt van een ‘baanbrekende stap’ op het gebied van natuurbescherming.
Over landsgrenzen heen
Het gebied, dat de landsgrenzen overschrijdt, bestaat uit verschillende nationale parken, natuurgebieden, wildreservaten en landerijen zonder beschermde status. Vanaf dit moment wordt begonnen met allerlei investeringen zodat de vijf landen het gebied binnen een termijn van 10 tot 15 jaar samen goed te kunnen beheren. Zo worden afspraken gemaakt over de ontwikkeling van verantwoorde vormen van toerisme, het aanwijzen van stukken land waar bepaalde trekroutes voor dieren moeten worden aangelegd, waar wel of geen economische activiteiten –waar mag bijvoorbeeld worden gevist- mogen worden ontplooid en hoe de lokale bevolking bij dit alles wordt betrokken.
In het gebied dat nu door de vijf landen samen beheerd gaat worden, komen veel verschillende plant- en diersoorten voor. Aansprekende voorbeelden zijn bijna alle grote Afrikaanse wildsoorten zoals de giraffe, de buffel, de leeuw, het luipaard, de cheeta, de zwarte neushoorn, de wilde hond, het wildebeest en veel soorten antilopen. Daarnaast biedt het gebied onderdak aan de grootste populatie olifanten – circa 250.000 dieren- in Afrika. Ook omvat het gebied veel bijzondere natuur die al eerder een beschermde status kreeg. Denk aan de Victoria Falls op de grens van Zambia en Zimbabwe, de Caprivi Strip in Namibie, de Okavango Delta in Botswana en het stroomgebied van de machtige Zambezi rivier.
Levensader
De Zambezi rivier vormt de letterlijke en figuurlijke levensader van het KAZA-gebied. Met al haar zijtakken en een lengte van 2.660 kilometer verbindt deze rivier bijna alle landen in zuidelijk Afrika. De Zambezi heeft haar oorsprong in Zambia, stroomt via Angola, vormt vanaf de Victoria Falls de grens met Zimbabwe en mondt uiteindelijk in Mozambique uit in de Indische Oceaan. Het waterrijke savannegebied is onmisbaar voor zo’n 130 miljoen mensen voor drinkwater, visserij en graasgebied voor vee.
zondag 28 augustus 2011
Het Lichtlichaam
Het Lichtlichaam
En er zijn hemelse lichamen en aardse lichamen,
maar de glans van de hemelse is anders
dan die van de aardse. De glans van de zon is anders
dan die van de maan en de glans van de sterren is
ook weer anders; zelfs de ene ster verschilt in glans
van de andere. Zo is het ook met de opstanding
van de doden. Gezaaid wordt in vergankelijkheid,
opgewekt wordt in onvergankelijkheid.
Gezaaid wordt in oneer, opgewekt wordt in heerlijkheid.
Gezaaid wordt in zwakte, opgewekt wordt in kracht.
Gezaaid wordt een aards lichaam,
opgewekt wordt een geestelijk lichaam.
Als er een aards lichaam bestaat, bestaat er ook een geestelijk lichaam.
1 Korintiërs 15:40-44
En er zijn hemelse lichamen en aardse lichamen,
maar de glans van de hemelse is anders
dan die van de aardse. De glans van de zon is anders
dan die van de maan en de glans van de sterren is
ook weer anders; zelfs de ene ster verschilt in glans
van de andere. Zo is het ook met de opstanding
van de doden. Gezaaid wordt in vergankelijkheid,
opgewekt wordt in onvergankelijkheid.
Gezaaid wordt in oneer, opgewekt wordt in heerlijkheid.
Gezaaid wordt in zwakte, opgewekt wordt in kracht.
Gezaaid wordt een aards lichaam,
opgewekt wordt een geestelijk lichaam.
Als er een aards lichaam bestaat, bestaat er ook een geestelijk lichaam.
1 Korintiërs 15:40-44
De voordelen van geitenmelk
In het buitenland wordt het steeds populairder: geitenmelk. Met name in Azië is geitenmelk zeer populair. Maar wat maakt deze melksoort zo bijzonder?
Nederlanders drinken veel koemelk. Koemelk is in Nederland makkelijk verkrijgbaar en we zijn er aan gewend. De smaak is lekker, de prijs is goed, dus waarom zouden wij koemelk vervangen voor geitenmelk?
Klachten
Door sommige deskundigen wordt geitenmelk zelfs vergeleken met moedermelk. Geitenmelk bevat zoveel goede voedingsstoffen dat je het kunt vergelijken met moedermelk. Veel mensen die problemen hebben met koemelk kunnen vaak wel geitenmelk verdragen. Geitenmelk is lichter verteerbaar en zorgt voor minder maagdarmklachten. Het essentiële verschil tussen geitenmelk en koemelk is de samenstelling van het vet. Geitenmelk bevat meer essentiële vetzuren. Deze vetzuren zijn een snellere bron van energie en worden niet opgeslagen als lichaamsvet.
Toch zijn sommige deskundigen geen voorstander van geitenmelk. Volgens hen is geitenmelk geen goed alternatief voor mensen met een koemelkallergie. De kans dat deze mensen ook een allergische reactie krijgen van geitenmelk is zeer groot laten zij weten.
Anderen raden geitenmelk juist wel aan. Zij laten weten dat geitenmelk juist heel geschikt is voor mensen met klachten als koemelkallergie, astma, eczeem en darmklachten. Dit komt door de eiwitsamenstelling. Geitenmelk passeert de maag veel sneller (40 min.) dan koemelk (2,5 uur). Bovendien bevat geitenmelk 4 keer zoveel vitamine A en 2 keer zoveel vitamine D dan koemelk. Ook bevat geitenmelk weinig zout. En de smaak van geitenmelk? Bijna hetzelfde als die van koemelk.
Nederlanders drinken veel koemelk. Koemelk is in Nederland makkelijk verkrijgbaar en we zijn er aan gewend. De smaak is lekker, de prijs is goed, dus waarom zouden wij koemelk vervangen voor geitenmelk?
Klachten
Door sommige deskundigen wordt geitenmelk zelfs vergeleken met moedermelk. Geitenmelk bevat zoveel goede voedingsstoffen dat je het kunt vergelijken met moedermelk. Veel mensen die problemen hebben met koemelk kunnen vaak wel geitenmelk verdragen. Geitenmelk is lichter verteerbaar en zorgt voor minder maagdarmklachten. Het essentiële verschil tussen geitenmelk en koemelk is de samenstelling van het vet. Geitenmelk bevat meer essentiële vetzuren. Deze vetzuren zijn een snellere bron van energie en worden niet opgeslagen als lichaamsvet.
Toch zijn sommige deskundigen geen voorstander van geitenmelk. Volgens hen is geitenmelk geen goed alternatief voor mensen met een koemelkallergie. De kans dat deze mensen ook een allergische reactie krijgen van geitenmelk is zeer groot laten zij weten.
Anderen raden geitenmelk juist wel aan. Zij laten weten dat geitenmelk juist heel geschikt is voor mensen met klachten als koemelkallergie, astma, eczeem en darmklachten. Dit komt door de eiwitsamenstelling. Geitenmelk passeert de maag veel sneller (40 min.) dan koemelk (2,5 uur). Bovendien bevat geitenmelk 4 keer zoveel vitamine A en 2 keer zoveel vitamine D dan koemelk. Ook bevat geitenmelk weinig zout. En de smaak van geitenmelk? Bijna hetzelfde als die van koemelk.
Is sporten zo moeilijk vol te houden?
Het feit dat je loopschoenen alweer maanden stof vergaren, heeft niets te maken met een gebrek aan doorzettingsvermogen. Integendeel, volgens een Amerikaans onderzoek is je lage zelfvertrouwen de schuldige.
Bijna de helft van de mensen die met sporten begint, stopt er weer mee binnen de zes maanden. Dat beweert Edward McAuley van de Universiteit van Illinois. Volgens hem heeft dat alles te maken met het zelfbeeld van de persoon: 'Mensen die weinig zelfvertrouwen hebben, zijn geneigd sneller op te geven eens er een moeilijkheid op hun weg komt. Wie veel zelfvertrouwen heeft, is geneigd harder te werken voor zijn doel, ook wanneer het eens tegenzit'.
Toch wil dat niet zeggen dat wie weinig zelfvertrouwen heeft de rest van zijn leven gedoemd is op de zetel te zitten. Zo helpt het bijvoorbeeld om te denken aan eerder behaalde successen in je leven.
Enkele tips om wel vol te houden:
- Meet je vooruitgang. Schrijf op hoe vaak je beweegt en hoe lang. Elke stap dichter bij je doelstelling helpt je zelfvertrouwen op te bouwen.
- Zoek steun bij vrienden en familie. Ga samen sporten met iemand die ongeveer jouw niveau heeft zodat de sociale druk je motiveert.
- Uiteraard heb je geen tijd om te sporten en regent het. Maar van een avondje tv-kijken is nog nooit iemand fitter geworden. Geef sport een plekje in je agenda en bouw regelmaat op.
- Naar muziek luisteren tijdens het sporten heeft een positief effect op je denkvermorgen en houdt je langer gemotiveerd.
- Vergeef jezelf als je eens een avondje overslaat. Maar raap je weer samen voor de keer daarna, want anders is de kans groot dat de nefaste gedachte 'zie je wel, het lukt niet' je hoofd binnensluipt.
De hoge C
| Wetenschappers die al vele, vele jaren tegengehouden worden, de fabelachtige werking van vitamine C op ons lichaam te bewijzen. Terwijl er toch alle redenen voor is: vitamine C is en blijft een uiterst potente krachtpatser, die ons lichaam een enorme boost kan geven. En omdat het lichaam zélf geen vitamine C aanmaakt, is inname van levensbelang, letterlijk! Reden temeer voor ons om nog eens extra aandacht te besteden aan dit verhaal. Of er nou een Codex is of niet, jij bepaalt wat je inneemt en wat goed voor je is..… Lees Verder ››› |
Artikel weergeven...
Doe in 30 dagen iets wat je altijd al wilde - Opinie - TROUW
Een paar jaar geleden had ik het gevoel dat ik vast zat in een sleur. Dus besloot ik in de voetsporen te treden van de grote Amerikaanse filosoof Morgan Spurlock en iets nieuws te proberen gedurende dertig dagen. Het idee is eigenlijk vrij simpel. Denk aan iets wat je altijd al hebt willen toevoegen aan je leven en probeer het een maand lang. Dertig dagen, dat is ongeveer de juiste hoeveelheid tijd om een gewoonte aan te leren of af te leren - zoals het bekijken van het nieuws.
Doe in 30 dagen iets wat je altijd al wilde - Opinie - TROUW
Doe in 30 dagen iets wat je altijd al wilde - Opinie - TROUW
zaterdag 27 augustus 2011
De dag dat de mens vergeet te lachen
De dag dat de mens vergeet te lachen, de dag dat de mens vergeet speels te zijn, de dag dat de mens vergeet te dansen, is hij geen mens meer; hij is naar een niet-menselijk niveau gevallen. Speelsheid maakt hem licht, liefde maakt hem licht, lachen geeft hem vleugels. Door met vreugde te dansen, kan hij de verste sterren aanraken, kan hij de diepste geheimen van het leven leren kennen.
Leven: Mijn boodschap is heel eenvoudig: leef het leven zo gevaarlijk mogelijk. Leef het leven totaal, intensief, hartstochtelijk, want buiten
het leven ís er niets anders goddelijk.
Liefde: Liefde kan hier-en-nu het paradijs creëren. Heb meer lief,
heb zo veel lief, dat je uiteindelijk zelf een bron van liefde wordt
en verder helemaal niets.
Lachen: Lachen brengt je weer in je eigen energie. Iedere pees van je wezen wordt levend, en iedere cel van je wezen begint te dansen.
Leven: Mijn boodschap is heel eenvoudig: leef het leven zo gevaarlijk mogelijk. Leef het leven totaal, intensief, hartstochtelijk, want buiten
het leven ís er niets anders goddelijk.
Liefde: Liefde kan hier-en-nu het paradijs creëren. Heb meer lief,
heb zo veel lief, dat je uiteindelijk zelf een bron van liefde wordt
en verder helemaal niets.
Lachen: Lachen brengt je weer in je eigen energie. Iedere pees van je wezen wordt levend, en iedere cel van je wezen begint te dansen.
Levensverhaal van de Duitse arts Ryke Geerd Hamer
Het levensverhaal van de Duitse arts Ryke Geerd Hamer, die zijn kankerpatiënten genas, doordat hij een revolutionaire ontdekking had gedaan. Maar voor de medische wetenschap té simpel en té bedreigend.! Hamer ontdekt dat kanker ontstaat door een onverwerkte trauma dat energetisch het lichaam traumatiseert; kanker als ziekte vanuit een metafysische oorzaak, geen fysieke. Een artikel én een documentaire die nogmaals aantonen dat er andere en betere zienswijzen zijn.. Het farmaceutisch-industriële complex ten spijt.. Dr. Hamer werd beschimpt en voor de rechter gedaagd: hij moest zijn genezingsmethode afzweren en het ziekenhuis verlaten. Maar in 2006 kwamen een paar honderd mensen samen, die in de jaren 1970 door dr. Hamer waren genezen... http://www.wanttoknow.nl/overige/hoe-dr-hamer-kanker-genas-en-daardoor-n-paria-werd/ |
GMO-gewassen Europa binnen via de achterdeur!
Bittere humor, maar de kern van de zaak: Hoe kun je 'eigenaar' zijn van 'voedselzaden'..? Het lijkt het enige doel van Monsanto, ondanks allerlei mooie, maar loze verhaaltjes. De onschadelijkheid van GMO is daarbij ook nog NOOIT bewezen!
Genetisch gemodificeerd voedsel is binnenkort vrij te koop door heel Europa, als gevolg van de diplomatieke druk die de VS op Europa heeft gelegd. Hierdoor is het democratische stemproces overgeslagen en vindt één van de meeste fundamentele wijzigingen plaats in ons voedselaanbod. Diplomaten van de VS werken samen met Spaanse overheidsfunctionarissen om GMO-zaden geaccepteerd te krijgen voor boerenbedrijven door heel Europa. Zónder dat dit vertelt wordt/is aan de Europarlementariërs..!
De Spaanse delegatie in het Europarlement heeft reeds besloten om dóór de ‘bureaucratie van de Europese Commissie te breken’ en de VS te helpen met een achterdeurconstructie, die het mogelijk maakt, dat de GMO-zaden door Europa worden verspreid.De uiterst omstreden Euro-commissaris John Dalli lijkt voor het karretje gespannen te zijn van VS-diplomaten.
Het is te danken aan Wikileaks, dat Europa van deze strategie op de hoogte werd gebracht, afeglopen December, toen het een staple geheime diplomatieke post publiceerde op haar website. Het was het Spaanse Europarlementslid Raul i Rauda die in schriftelijke vragen aan de Europese Commissie, de commissarissen ondervroeg over deze ondemocratische manier van opereren op dit terrein.
Het ongelooflijke antwoord kwam van commissaris John Dalli, van gezondheids- en consumentenpolitiek, die weigerde een direct antwoord te geven op de vragen van Rauda, omdat de informatie ‘te commercieel gevoelig’ lag..! En hij gaat verder met de opmerking dat inmiddels ook de Europese Voedselveiligheids-commissie geconcludeerd heeft, dat er ‘geen onacceptabele risico’s verbonden zijn aan GMO-agrarische producten op de publieke gezondheid’.
ADHD
Vertaling van interview Dr.Mercola met Dr.Campbell over de oorzaak van autisme, ADHD en andere stoornissen. Vertaald door Magdalena Troch.
http://issuu.com/purefoodforchildren/docs/interview_campbell_macbride_darmflora
http://issuu.com/purefoodforchildren/docs/interview_campbell_macbride_darmflora
Doorbraak in diabetes-onderzoek
BAARN - De spieren van diabetici bevatten minder van een bepaald eiwit in de mitochondriën, de zogenoemde energiecentrales van de lichaamscellen.
Dat zeggen Amerikaanse wetenschappers. De vinding kan leiden tot nieuwe geneesmiddelen in de strijd tegen deze volksziekte.
Het enzym Sirt3 is sterk verminderd (ruim 50 procent) aanwezig in de spieren van mensen en dieren met diabetes, zo zeggen onderzoekers van het Joslin Diabetes Centrum in Boston.
Zij hopen op de goede weg te zijn naar een middel dat dit enzym reactiveert. Sirt3 wordt normaliter gevonden in de mitochondriën, die voedingsstoffen omzetten in energie.
Eerdere studies
"Dit is waarschijnlijk het eerste onderzoek dat aantoont waar het fout gaat in de mitochondriën," legt hoofdonderzoeker Ronald Kahn uit. "Er waren al veel studies die aantoonden dat er iets niet goed zat in de mitochondriën van diabetici, maar er is nog nooit bewezen wat dat dan precies was."
"Insulineresistentie is een van de eerste symptomen van diabetes. We wisten echter nooit wat het veroorzaakte. Uit deze studie komt dat duidelijk naar voren", aldus Kahn.
Insulineresistentie
Volgens hem bewijst het onderzoek dat wanneer Sirt3-waardes laag zijn, zoals in het geval van diabetes, de mitochondriën niet zo goed kunnen functioneren als ze horen te doen. En als dat het geval is, genereren deze mitochondriën zuurstofhoudende moleculen die insulineresistentie bewerkstelligen.
Voor de wetenschap is er nu dus een nieuwe uitdaging: ontdekken hoe Sirt3 gereactiveerd kan worden, of hoe het eiwit op een gunstig niveau kan worden gebracht. Kahn: "Nieuwe onderzoeken moeten uitwijzen hoe en waarop Sirt3 precies reageert."
Diabetes type 2
"Wanneer we precies begrijpen hoe Sirt3 werkt en dit eiwit kunnen stimuleren, kan dit een doorbraak betekenen in het behandelen van bijvoorbeeld diabetes type 2 in een vroeg stadium. Deze studie heeft het fundament gelegd voor nieuwe ontwikkelingen in de behandeling van diabetes", besluit Kahn.
“Genoeg is genoeg, ADHD medicatie gaat de deur uit”
Britse Minister van Binnenlandse Zaken Theresa May:
“Genoeg is genoeg, ADHD medicatie gaat de deur uit”
Vastgelegd in een familie video, Harry Hucknall geeft nog een brutale grijns voordat hij de straat uit suist op zijn nieuwe fiets. Zijn vader, Darren, zal het moment nooit vergeten - Harry was toen zeven - en hij kijkt de scène opnieuw en opnieuw.
Het is een kostbare herinnering aan Harry, die op een zondagavond in september vorig jaar zijn moeder Jane en zijn oudere broer David welterusten kuste voordat hij de trap op ging naar zijn slaapkamer, zijn deur vergrendelde en zichzelf met een riem ophing aan zijn stapelbed.
Hij was tien jaar oud.
‘De psychiater beweerde op de lijkschouwing dat mijn zoon een chemische onbalans had in zijn hersenen. Ik vroeg hem: “Hoe weet je dat? Heb je de chemicaliën gemeten in zijn hersenen? ”
Harry Hucknall was volgens zijn vader een 'gewone jongen' waarvan de problemen werden overdreven.
Zijn vader verwijt de dood van Harry aan twee ‘geestveranderende’ psychiatrische middelen die zijn zoon waren voorgeschreven door een psychiater om zijn luidruchtige gedrag en lusteloosheid te genezen.
Een gerechtelijk onderzoek wees in april uit dat het kind meer medicijnen in zijn lichaam had dan het normale niveau voor volwassenen die kampen met dezelfde problemen.
Een radeloze heer Hucknall dient nu een formele klacht in bij de National Health Service (NHS) voor het voorschrijven van Ritalin aan zijn zoon, een cocaïne-achtige stimulant die, paradoxaal, wordt vermeend het kind te kalmeren, en Prozac, een krachtig antidepressivum.
‘Toen ik opgroeide waren er veel kinderen zoals Harry - een beetje over-actief, een beetje stout, die niet altijd doen wat ze werd verteld. Nu zijn ze gebrandmerkt met de klacht Attention Deficit Hyperactivity Disorder ‘, zegt de computer engineer bij zijn semi-vrijstaand huis aan de rand van Barrow-in-Furness, Cumbria.
‘Wat is dat nu? Wat is er veranderd? Is er een rare ziekte in de lucht? Harry was gewoon een normale jongen. Maar omdat we leven in 2011 moest hij, en vele andere kinderen, op tabletten worden gesteld.
‘Het lijkt alsof bijna ieder kind plotseling deze ADHD heeft ontwikkeld. Wat een onzin. Het is een eenvoudig get-out voor ouders en scholen die hun kinderen niet onder controle kunnen houden. ‘
661.000 pakjes per jaar
De heer Hucknall is natuurlijk in verdriet voor Harry, en zijn woorden worden gesproken met woede. Maar zijn woorden zijn dicht bij de waarheid. Eerder dit jaar toonde deze krant (Daily Mail) ook al aan dat in Groot-Brittannië jaarlijks 661.000 pakjes ADHD medicijnen worden voorgeschreven om in de kindertijd ADHD te behandelen - een verdubbeling ten opzichte van vijf jaar geleden.
De medicijnen worden aan zeer jonge kinderen voorgeschreven - vanaf een leeftijd van slechts 15 maanden, volgens ons onderzoek - ondanks de officiële richtlijnen van de fabrikant en het feit dat de Britse Nationale Instituut voor Gezondheid en Clinical Excellence (NICE) het gebruik ervan voor hen verbiedt voor kinderen jonger dan zes jaar.
Vorige week vertelde educatieve psycholoog David Traxson me dat hij vermoedt dat in de West Midlands ten minste 100 drie-, vier en vijf-jarigen Ritalin of soortgelijke medicijnen worden voorgeschreven. Als dit wordt gerepliceerd in het hele land - zoals waarschijnlijk is - loopt het aantal op tot duizenden kinderen.
“Deze jonge kinderen worden gedwongen krachtige en potentieel verslavende medicijnen te nemen en niemand weet wat er in de toekomst met hun hersenen zal gebeuren,” waarschuwde hij.
De Vereniging van Educatieve Psychologen vorige week eiste een nationale evaluatie naar het gebruik van Ritalin en soortgelijke geneesmiddelen bij kinderen.
Secretaris-generaal Kate Fallon zei:
‘Het gevaar is dat we vertrouwen op deze “quick fix’ voor kinderen met diagnoses zoals ADHD, wat vaak betekent dat ze een recept krijgen voor Ritalin. ‘Niemand weet wat het zal doen in de hersenen bij de kinderen’
‘We hebben grote bezorgdheid, de neurologische impact van deze medicijnen op zich ontwikkelende hersenen van kinderen is niet volledig onderzocht. De potentiële schade die ze kunnen veroorzaken moet nog onderzocht worden. “
De oproep van de psychologen werd ondersteund door de Nationale Bond van Leraren, waarvan de leden te maken hebben met een enorme stijging van het aantal leerlingen dat wordt gedrogeerd met ADHD medicijnen - die inwerken op het centrale zenuwstelsel van een kind het gedrag te veranderen.
In sommige primaire klaslokalen van de staat is één op de tien leerlingen onder invloed van Ritalin pillen, die moeten worden uitgedeeld door de leerkrachten tijdens de lunch of pauzes. In een lagere school van 389 kinderen in het Zuid-Oosten is niet minder dan 80 leerlingen - meer dan 20 procent - op de medicatie.
Het is een fenomeen in Groot-Brittannië, bij families van ongeacht het inkomen. Het gebied met het hoogste percentage kinderen die het geneesmiddel krijgen is de Wirral, een rijk deel van Cheshire, welke de thuisbasis is van miljonair voetballers en business executives.
Onmeetbare ziekte
Ondertussen trekken sceptici het bestaan van de ziekte ADHD in twijfel. Er is geen objectief bewijs dat de ziekte bestaat en er is geen erkende medische test om de ziekte te diagnosticeren. Een diagnose wordt gesteld door een psychiater of kinderarts door het kijken naar het gedrag van een kind.
Een deel van de critici stellen dat de ziekte een politiek correcte creatie is van de psychiatrische wereld voor een kind dat het moeilijk vindt om stil te zitten of om te concentreren dankzij een combinatie van een fast-food dieet, late avonden en gebrek aan lichaamsbeweging.
Het is gemakkelijker voor de psychiatrische wereld en haar politieke meesters om om te gaan met de diagnose van een ziekte in plaats van om te gaan met de werkelijke problemen en oorzaken.
Een andere verontrustende factor is dat de ouders die medicijnen voor ADHD aan hun kinderen geven onmiddellijk in aanmerking voor een reeks van zeer aanzienlijke staatssteun voordelen, zoals een uitkering voor verzorger en kind-invaliditeitsuitkering, die kan oplopen tot duizenden Britse ponden per jaar.
Bijvoorbeeld, een familie in de West Midlands heeft twee kinderen die medicatie krijgen voor ADHD. Ze krijgen 600 pond per maand in de invaliditeitsuitkering voor elk van de twee kinderen die zijn gediagnosticeerd met de ziekte.
Een derde kind wordt onderzocht door psychologen om te zien of hij ook lijdt aan de ziekte. Als hij de diagnose krijgt zal de jaarlijkse aftrekpost van de familie 21.600 pond belastingvrij bedragen.
Geen wonder dat duizenden gezinnen gelukkig zijn met kinderpsychiaters wanneer ze verteld worden dat hun zoon of dochter met hyperactief gedrag een ziekte heeft die moet worden genezen met medicijnen.
Gwynedd Lloyd, een opleidings onderzoeker aan de Universiteit van Edinburgh, heeft haar twijfels uitgelegd.
‘Je kunt niet een bloedtest afnemen om te zien of een kind ADHD heeft. De diagnose wordt gesteld door het vakje in een gedrag checklist - onrustig in je stoel zitten is een voorbeeld van zo’n vakje. De helft van de kinderen in een school zou in aanmerking komen voor dit soort criteria. “
En, naar het blijkt, veel van hen krijgen de diagnose. In de vier jaar tot 2010 was er een 65 procent stijging van de NHS uitgaven aan medicijnen om ADHD te behandelen in de kindertijd, met kosten voor de belastingbetaler van £31 millioen Britse pond per jaar. Hierbij is geen rekening gehouden met duizenden recepten betaald door ouders die hun kinderen naar een privé-arts hebben gestuurd.
In Amerika (waar de term ADHD 50 jaar geleden voor het eerst werd vastgelegd), is één op de vijf kinderen gediagnosticeerd met ADHD en krijgt Ritalin of een soortgelijk geneesmiddel voorgeschreven.
Het is voorspeld dat, tenzij de rage om kinderen te drogeren niet wordt gestopt in het Verenigd Koninkrijk, één op de zeven leerlingen binnenkort zullen zijn gediagnosticeerd met de ziekte in vele delen van het land, zoals reeds het geval is in plaatsen zoals de Wirral.
Ondertussen zijn er legio bewijzen van de bijwerkingen van de ADHD behandelingen. Ritalin is een Klasse B drug, die verboden is voor recreatief gebruik. Het werd uitgevonden in de jaren vijftig in de Verenigde Staten om de effecten van de illegale drug overdoses te bestrijden.
Alarmerend, het kan de lichamelijke groei van het kind belemmeren (artsen wordt gevraagd om regelmatig de lengte en het gewicht te controleren van een jonge patiënt), en het kan kinderen gevoelig maken voor hartproblemen, depressie en slapeloosheid.
Er zijn minstens 11 doden van kinderen die zijn gestorven door toedoen van Ritalin-gebruik zijn gemeld bij de Britse Medicines and Healthcare Products Regulatory Agency sinds het medicijn 20 jaar geleden beschikbaar kwam. De officiële doodsoorzaak van negen van de sterfgevallen waren hartkwalen, ademhalingsproblemen en hersenziekten. Aanzienlijk, twee van de kinderen eindigde hun leven net als Harry Hucknall.
“Genoeg is genoeg”
Minister van Binnenlandse Zaken Theresa May: "Genoeg is genoeg, ADHD medicatie gaat de deur uit"
Minister van Binnenlandse Zaken Theresa May heeft gezegd genoeg is genoeg. Als de schaduw leider van het Lagerhuis voor de laatste verkiezingen waarschuwt zij voor de gevaren van ADHD-medicijnen.
‘Het zijn krachtige geneesmiddelen op recept en we weten niet wat hun lange-termijn effecten op een kind zal zijn. “
Ze verwijst met betrekking tot het Europees Parlement naar het verhaal van een zes jaar oude jongen die Ritalin kreeg voorgeschreven.
“Hij ervoer lusteloosheid en gemarkeerde depressie en probeerde zich uit het raam te gooien binnen twee maanden na aanvang van de behandeling. Hij herstelde pas weer toen werd gestopt met de medicijnen. “
Helaas, Harry Hucknall zal nooit meer de kans hebben om te stoppen met Ritalin, of het antidepressivum Prozac. Nu resteren er voor zijn vader moeilijke vragen over de reden waarom zijn zoon stierf. Op het noodlottige weekend in september vorig jaar, waar Harry verbleef in het huis in Dalton-in-Furness van zijn moeder, Jane White, 33, en zijn broer David, en zijn twee stap-voor broers en zussen.
Hij zou er het weekend besteden met zijn vader, die in der minne gescheiden was van Jane toen Harry drie was.
Begin vorig jaar had kinderpsychiater Sumitra Srivastava Harry Prozac voorgeschreven voor depressie, en Ritalin tegen hyperactiviteit. Hij had moeite met concentreren op school en werd gepest door klasgenoten, en hij had zijn ouders verteld dat hij zich ongelukkig voelde.
Bij een gerechtelijk onderzoek in april verklaarde de lijkschouwer Ian Smith dat de heer Srivastava adequaat had gehandeld, maar waarschuwde ervoor dat artsen uiterst voorzichtig moeten zijn met wat ze aan tien jaar oude jongens voorschrijven.
De lijkschouwer achtte een weloverwogen zelfmoord uitgesloten en zei dat de invloed van Ritalin en Prozac niet kon worden uitgesloten als een factor in de dood van Harry.
‘Wat een kind met ADHD wordt voorgeschreven door zijn arts zijn geestveranderende medicijnen van een krachtige natuur,’ voegde hij eraan toe.
Maar Harry’s vader vindt dat de medicijnen een grote rol spelen in de tragedie.
‘Harry werd eerst zonder mijn medeweten op Prozac gezet,’ vertelde hij me. ‘Ik kwam erachter toen hij bij mij kwam om het weekend door te brengen en zijn moeder mij vertelde welke dosis ik aan hem moest geven: één in de ochtend en één ’s nachts. “Ben je gek geworden?” Vroeg ik haar. “Dat is een antidepressivum.”
‘Ik kan elke dag hard werken om voor mijn kind te betalen, maar het lijkt dat ik weinig te zeggen heb als het gaat om zaken zoals wanneer de autoriteiten besluiten om mijn zoon medicijnen te geven.’
In het begin weigerde Harry’s vader om hem de pillen te geven. Maar Harry’s moeder zei dat als hij zijn zoon de dosis niet zou vertrekken, dat het het kind niet zou worden toegestaan om hem te bezoeken. Ze zei dat de artsen haar hadden verteld dat Prozac de depressieve gevoelens van Harry zou stoppen.
‘Ik ging met tegenzin akkoord. Ik wilde Harry zien,’ herinnert 37-jarige heer Hucknall. ‘Later ging ik met de moeder van Harry naar de psychiater. Ik stond erop om mee te gaan om hem te vertellen dat ik niet wilde dat Harry medicijnen kreeg.
Terwijl ik daar was zei hij dat Harry ook Ritalin moest gaan nemen. Ik zei dat ik niet wilde dat hij nog meer medicijnen kreeg. Ik wilde dat hij geen enkel medicijn kreeg.
‘Ik had nog nooit gehoord van Ritalin. Ik werd verteld het bedoeld was om zijn concentratie te helpen verbeteren. Ik was nooit verteld dat een bijwerking van Ritalin depressiviteit is. Maar de dokter zei dat als Harry het middel Ritalin zou nemen dat alles goed zou komen en dat hij binnen een maand van de medicijnen af zou zijn. “
De heer Hucknall geloofde hem, hoewel het voorgeschotelde scenario zeer onwaarschijnlijk was. De meeste kinderen blijven vele jaren op ADHD-medicijnen.
‘Uiteindelijk stemde ik toe, omdat ik dacht daarmee het juiste te doen. Het volgende dat ik weet, een maand of twee later, was een klop op mijn deur en twee politieagenten de me vertelden dat mijn zoon zich had verhangen, ‘zegt hij.
‘Hij was maar een kind. Er was niets mis met hem. Misschien had hij wat problemen, maar ze waren overschat.
‘Veel van de dingen waarover Harry’s moeder klaagde op het gebied van zijn gedrag heeft hij bij mij niet gedaan. Hoe kun je ADHD op een plaats wel hebben en op de andere niet?
‘Ik denk dat Harry uit zou kunnen zijn geweest op het zoeken van aandacht, want er waren nog drie andere kinderen in het gezin.
‘Ik geef toe dat ik een paar keer ben vergeten om hem zijn tabletten te geven. Voor mij leek hij erg stil en afgestompt toen hij onder invloed was.
‘Ik zou de medicijnen graag in de vuilnisbak hebben gegooid. Harry slikte ze gewoon, natuurlijk. Hij was een kind en hij deed wat hem door zijn ouders werd gezegd. ‘
Een emotionele heer Hucknall vervolgt:
‘Ik denk dat ADHD een ziekte is die bedacht is door farmaceutische bedrijven. Niemand is ooit gestorven door de ziekte ADHD en de ziekte bestond ooit niet. Het is erg gemakkelijk om een kind tabletten te geven. Kinderen worden over-gemedicaliseerd.
‘Een volkomen normaal kind is het tegenwoordig niet toegestaan om op te groeien zonder inmenging. Ik ben boos over wat er is gebeurd, want ik ben mijn zoon verloren.
‘Op de school bijeenkomsten over Harry, zeiden leraren altijd dat hij rustig was. Mijn zoon was onlangs verhuisd en kwam op een nieuwe school, waar hij niemand kende. Wat hadden ze verwacht?
‘Een andere leraar zei dat Harry niet kon lachen om zijn grappen. Ik vroeg Harry erover. Hij vertelde me dat ze niet erg grappig waren. “
De heer Hucknall gelooft dat zijn zoon ongepast medicinale behandeling heeft gekregen heeft een verzoek ingediend bij Onafhankelijke Klachten ‘Advocacy Service (ICAS) - die degenen ondersteunt die een klacht willen indienen tegen de NHS - om de zaak in behandeling te nemen.
Bij de lijkschouwing benutte de heer Hucknall de kans om psychiater Srivastava zich te laten verantwoorden voor de medicijnen die hij Harry had voorgeschreven.
‘Deze arts beweerde op de lijkschouwing dat mijn zoon een chemische onbalans had in zijn hersenen. Ik vroeg hem: “Hoe weet je dat? Heb je de chemicaliën gemeten in zijn hersenen? ”
‘Hij vertelde me dat het een theorie was. Dus op basis van een theorie - en het op zijn meest 5x zien van mijn zoon - besloot hij om hem op dit medicijn, Ritalin, voor te schrijven dat zo krachtig is als cocaïne.
‘Harry moest uiteindelijk twee medicijnen nemen die werken tegen elkaar - de Prozac, tegen depressie en de Ritalin die depressie kan veroorzaken. Hoe kan dat toch? ‘
Lunchwandelen voor meer beweging
Lunchwandelen voor meer beweging
Gezondheid staat voor de meeste mensen bovenaan op hun wensenlijstje. Belangrijke zaken rond een gezond leven is een gezonde levensstijl waarbij aspecten als goede voeding, prettige leefomgeving en voldoende beweging een belangrijke rol spelen. Voldoende bewegen geldt zeker ook voor de werkomstandigheden waar het in veel beroepen nogal aan schort.
Minder lopen tijdens werk
Door allerlei modernisering schiet het bewegen tijdens het werk er steeds meer bij in. Terwijl kantoormedewerkers vroeger nog regelmatig naar de archiefkast liepen, wordt nu met een paar keer klikken op de computer alles opgehaald wat nodig is, met het gevolg dat steeds minder bewogen wordt tijdens het werk. Een kopietje maken is met computerwerk en draadloze systemen ook al geen kwestie meer van loopwerk.
Traplopen geen vanzelfsprekendheid
Daarom propageert onder meer TNO (Toegepast Natuurwetenschappelijk Onderzoek) om de werkomgeving zodanig in te richten dat mensen ongemerkt meer bewegen. TNO zet zich in om mensen gezonder mee te laten doen in de samenleving. Het aanpassen van de werkplek zou wel eens een effectievere oplossing kunnen zijn dan te trachten het gedrag van mensen te veranderen. Kantoren en andere gebouwen zijn in het algemeen zo gebouwd dat vanzelf naar de lift of roltrap wordt gelopen omdat de trap vaak ergens uit het zicht is weggewerkt. Maar volgens TNO richten gelukkig steeds meer bedrijven zich op de gezondheid van de medewerkers.
Niet perse sporten
Een actieve leefstijl kan op de lange termijn sluipende ongezondheid voorkomen. Bij meer bewegen hoeft ook niet perse meteen aan gaan sporten gedacht te worden. Het woonwerk verplaatsen biedt al mogelijkheden. Neem de fiets in plaats van met de auto naar het werk te gaan of zelfs openbaar vervoer zorgt al voor meer beweging van en naar de bus, trein, tram of metro.
Aanjager voor lunchwandelen
In een kantoor heb je vaak een enthousiaste aanjager nodig die tussen de middag aan collega’s vraagt om te gaan lunchwandelen welke term staat voor een wandeling in lunchtijd. Zo’n blokje om is niet alleen heel verstrooiend maar ook hard nodig voor mensen die vele uren zittend werk doen.
Lunchwandelen voor meer beweging
Aardappelziekte op genetisch gemodificeerde aardappelen in Wetteren B
Aardappelziekte op genetisch gemodificeerde aardappelen in Wetteren
Op het proefveld met 27 genetisch gemodificeerde aardappellijnen in Wetteren is een begin van aardappelziekte (phytophthora) vastgesteld op één typelijn, naast de aanwezigheid van een andere schimmel. "Toch wil dat nog niet zeggen dat de resistentie doorbroken is", aldus René Custers (VIB).
Argument voor proeven in openlucht
Op het proefveld in Wetteren staan 27 gemodificeerde aardappellijnen, 26 lijnen van de Wageningen Universiteit en één van BASF. De 26 lijnen van de Wageningen Universiteit zijn onder te brengen in drie typelijnen. "In een van de typelijnen ontdekten we een begin van aardappelziekte", aldus Custers. "We moeten verder onderzoeken wat er aan de hand is. Het leert ons alvast hoe die individuele resistentiegenen functioneren."
Volgens Custers is de vaststelling een goed argument om dergelijke praktijkproeven in openlucht te doen. "Tijdens een serreproef zou dit nooit uitgekomen zijn."
Gezond en goedkoop
Vandaag bezocht een zestal leden van de commissie Landbouw van het Vlaams Parlement het proefveld. "Aardappelen die resistent zijn tegen aardappelziekte, hebben veel minder sproeistoffen nodig, wat goed is voor de gezondheid en besparend voor de landbouwer", aldus Patricia De Waele (LDD). "Het toont aan dat wetenschappelijk onderzoek mogelijk moet zijn. Je kan niet werken aan de toekomst als je niet op basis van wetenschappen kan oordelen."
De veldproef in Wetteren wordt volgend jaar hervat. (belga/lb)
Het verborgen leed van de Atheense Romazigeuners
Door: Sanne van Grafhorst
ATHENE – In een voorstad van Athene leeft een groep Romazigeuners onder miserabele omstandigheden. Zonder water, sanitaire voorzieningen en onderwijs leven zo’n duizend mensen in een krottenwijk. De grote hoeveelheid kinderen ziet dagelijks niks anders dan vuilnis en ellende.
„Geef ons geld, geef ons water. Wij leven hier tussen de kakkerlakken en de ratten.” Het is de trieste uitroep van een zigeunerkind van een jaar of acht uit Tavros, een voorstad van Athene. Samen met een twintigtal andere kinderen loopt hij tussen het afval van de plaats waar hij woont. Het terrein van deze Roma doet denken aan een grootschalige vuilnisbelt, met enkele krottenhuizen erop. Tussen het afval lopen eenden, kalkoenen en honden. ’s Avonds komen er ratten zo groot als katten. Kinderen spelen tussen het vuilnis en lopen over de onhygiënische grond, die soms zwartgeblakerd is van de plaatsen waar de Roma bezig zijn geweest om metaal te smelten.
Het terrein van de zigeuners in Tavros bevindt zich keurig verborgen tussen een aantal bedrijven. Menig inwoner van Athene weet niks van deze groep mensen af. De geïsoleerde krottenwijk is op het eerste gezicht helemaal niet zichtbaar. De groep Roma telt echter zo’n duizend mensen op een stuk grond van 25.000 vierkante meter.
„We hebben veel hygiënische problemen. Als er griep uitbreekt, is in een mum van tijd het hele kamp ziek. Water en toiletten zijn de eerste basisbehoeften die we hier nodig hebben”, vertelt zigeuner Argyris. Hij is de zogenaamde tweede man in het kamp en vervangt de voorzitter van de zigeuners, die op dat moment in Albanië zit.
Door het gebrek aan drinkwater voelt de groep zich genoodzaakt om af en toe water af te tappen bij bedrijven. „De zigeuners hebben in het verleden een aanvraag gedaan voor een waterleiding. Dit is afgewezen, omdat deze mensen hier illegaal zitten en een privéterrein hebben ingenomen”, vertelt Andreas Efthimiou, burgemeester van Tavros. „Deze mensen leven onder moeilijke omstandigheden en hebben een minimum bestaansniveau. We hebben geprobeerd hen te verhuizen naar een plaats waar ze beter kunnen leven, maar dat wilden ze niet.”
Volgens Argyris probeert de gemeente hen al jaren te „verdrijven.” „Ze hebben ons een voorstel gedaan om ergens anders heen te gaan, maar wij hebben hier ons werk.” Argyris wijst naar een jongetje dat rondloopt in het ‘café’ van het terrein. „Dit kind is niet ingeënt en krijgt geen onderwijs. Wij zijn allemaal ziek, en niemand doet iets om ons te helpen.”
Volgens Efthimiou lopen de onderhandelingen voor het verhuizen van de Roma nog steeds door. „Ik geloof dat ze ooit wel verhuizen, want deze situatie is onhoudbaar.”
De groep zigeuners is in 2004 op het terrein in Tavros komen wonen. Oorspronkelijk ging het om zo’n zeventig families. Bijna alle zigeuners zijn afkomstig uit Albanië, maar wonen al zo lang in Griekenland dat ze naast hun zigeunertaal het Grieks beheersen. Ook hebben ze de dominante religie van Griekenland overgenomen, het Grieks-orthodoxe geloof. Eén met het Griekse volk zijn ze echter niet. „De Roma en de Grieken zijn twee totaal gescheiden werelden”, vertelt de Grieks-Nederlandse tolk en gids Nikos Lanser. „Deze twee groepen leven langs elkaar heen. De overheid weet niet wat ze met de Roma aanmoet, vanwege de totaal andere levenswijze.”
„Wij voelen ons hier thuis en hebben geen banden meer met Albanië”, vertelt Argyris. „Het lijkt misschien zo dat wij ons af- sluiten, maar wij hebben geen muren opgetrokken. De mees- ten van ons hebben zeven of acht kinderen en een huis kopen is dan onmogelijk.”
Overdag zijn de zigeuners bezig met metaal verzamelen, muziek maken en bedelen. Ook zijn ze vaak verwikkeld in drugs- en prostitutiezaken. Een handjevol kinderen ontvangt onderwijs, maar de meeste kinderen worden geweigerd omdat ze illegaal zijn en niet ingeënt.
De inwoners van Tavros zijn op het moment in onderhandeling met de zigeuners en verschillende instanties om de overlast van het illegale metaalsmelten van de Roma te beperken. De zigeuners verzamelen in Athene metalen kabels en koperdraden, waarvan ze de plastic strips afhalen door ze te smelten. Een kilo gesmolten metaal levert namelijk tien keer zo veel op als een kilo ongesmolten metaal. Het smelten is echter illegaal, en bovendien slecht voor de gezondheid en het milieu. De bewonerscommissie van Tavros wil een plan bedenken om deze illegale praktijken, in overleg met de Roma, aan te pakken.
Papadogiannis Panagiotis, lid van de bewonerscommissie, zegt: „Wij streven ernaar om deze mensen te laten integreren en problemen uit de weg te gaan. We hebben het geluk dat de zigeuners en de bewoners van Tavros nog met elkaar willen praten.”
ATHENE – In een voorstad van Athene leeft een groep Romazigeuners onder miserabele omstandigheden. Zonder water, sanitaire voorzieningen en onderwijs leven zo’n duizend mensen in een krottenwijk. De grote hoeveelheid kinderen ziet dagelijks niks anders dan vuilnis en ellende.
„Geef ons geld, geef ons water. Wij leven hier tussen de kakkerlakken en de ratten.” Het is de trieste uitroep van een zigeunerkind van een jaar of acht uit Tavros, een voorstad van Athene. Samen met een twintigtal andere kinderen loopt hij tussen het afval van de plaats waar hij woont. Het terrein van deze Roma doet denken aan een grootschalige vuilnisbelt, met enkele krottenhuizen erop. Tussen het afval lopen eenden, kalkoenen en honden. ’s Avonds komen er ratten zo groot als katten. Kinderen spelen tussen het vuilnis en lopen over de onhygiënische grond, die soms zwartgeblakerd is van de plaatsen waar de Roma bezig zijn geweest om metaal te smelten.
Het terrein van de zigeuners in Tavros bevindt zich keurig verborgen tussen een aantal bedrijven. Menig inwoner van Athene weet niks van deze groep mensen af. De geïsoleerde krottenwijk is op het eerste gezicht helemaal niet zichtbaar. De groep Roma telt echter zo’n duizend mensen op een stuk grond van 25.000 vierkante meter.
„We hebben veel hygiënische problemen. Als er griep uitbreekt, is in een mum van tijd het hele kamp ziek. Water en toiletten zijn de eerste basisbehoeften die we hier nodig hebben”, vertelt zigeuner Argyris. Hij is de zogenaamde tweede man in het kamp en vervangt de voorzitter van de zigeuners, die op dat moment in Albanië zit.
Door het gebrek aan drinkwater voelt de groep zich genoodzaakt om af en toe water af te tappen bij bedrijven. „De zigeuners hebben in het verleden een aanvraag gedaan voor een waterleiding. Dit is afgewezen, omdat deze mensen hier illegaal zitten en een privéterrein hebben ingenomen”, vertelt Andreas Efthimiou, burgemeester van Tavros. „Deze mensen leven onder moeilijke omstandigheden en hebben een minimum bestaansniveau. We hebben geprobeerd hen te verhuizen naar een plaats waar ze beter kunnen leven, maar dat wilden ze niet.”
Volgens Argyris probeert de gemeente hen al jaren te „verdrijven.” „Ze hebben ons een voorstel gedaan om ergens anders heen te gaan, maar wij hebben hier ons werk.” Argyris wijst naar een jongetje dat rondloopt in het ‘café’ van het terrein. „Dit kind is niet ingeënt en krijgt geen onderwijs. Wij zijn allemaal ziek, en niemand doet iets om ons te helpen.”
Volgens Efthimiou lopen de onderhandelingen voor het verhuizen van de Roma nog steeds door. „Ik geloof dat ze ooit wel verhuizen, want deze situatie is onhoudbaar.”
De groep zigeuners is in 2004 op het terrein in Tavros komen wonen. Oorspronkelijk ging het om zo’n zeventig families. Bijna alle zigeuners zijn afkomstig uit Albanië, maar wonen al zo lang in Griekenland dat ze naast hun zigeunertaal het Grieks beheersen. Ook hebben ze de dominante religie van Griekenland overgenomen, het Grieks-orthodoxe geloof. Eén met het Griekse volk zijn ze echter niet. „De Roma en de Grieken zijn twee totaal gescheiden werelden”, vertelt de Grieks-Nederlandse tolk en gids Nikos Lanser. „Deze twee groepen leven langs elkaar heen. De overheid weet niet wat ze met de Roma aanmoet, vanwege de totaal andere levenswijze.”
„Wij voelen ons hier thuis en hebben geen banden meer met Albanië”, vertelt Argyris. „Het lijkt misschien zo dat wij ons af- sluiten, maar wij hebben geen muren opgetrokken. De mees- ten van ons hebben zeven of acht kinderen en een huis kopen is dan onmogelijk.”
Overdag zijn de zigeuners bezig met metaal verzamelen, muziek maken en bedelen. Ook zijn ze vaak verwikkeld in drugs- en prostitutiezaken. Een handjevol kinderen ontvangt onderwijs, maar de meeste kinderen worden geweigerd omdat ze illegaal zijn en niet ingeënt.
De inwoners van Tavros zijn op het moment in onderhandeling met de zigeuners en verschillende instanties om de overlast van het illegale metaalsmelten van de Roma te beperken. De zigeuners verzamelen in Athene metalen kabels en koperdraden, waarvan ze de plastic strips afhalen door ze te smelten. Een kilo gesmolten metaal levert namelijk tien keer zo veel op als een kilo ongesmolten metaal. Het smelten is echter illegaal, en bovendien slecht voor de gezondheid en het milieu. De bewonerscommissie van Tavros wil een plan bedenken om deze illegale praktijken, in overleg met de Roma, aan te pakken.
Papadogiannis Panagiotis, lid van de bewonerscommissie, zegt: „Wij streven ernaar om deze mensen te laten integreren en problemen uit de weg te gaan. We hebben het geluk dat de zigeuners en de bewoners van Tavros nog met elkaar willen praten.”
vrijdag 26 augustus 2011
Financiën geïnteresseerd in Brits-Zwitserse belastingdeal spaargeld :: nrc.nl
Yep je hebt geld dussssss ook een beetje macht
Financiën geïnteresseerd in Brits-Zwitserse belastingdeal spaargeld :: nrc.nl
Financiën geïnteresseerd in Brits-Zwitserse belastingdeal spaargeld :: nrc.nl
donderdag 25 augustus 2011
De schootgebeden van Charlotte Roche
Roche is drieëndertig jaar en een internationale beroemdheid. Drie jaar geleden publiceerde de in Engeland geboren duivel-doet-al ‘Feuchtgebiete’ (Vochtige streken) en werd daardoor meteen multimiljonair. In een gesprek met ‘Der Spiegel’ zegt ze dat ze sober leeft. De opbrengst van haar debuutverkoop (2 miljoen exemplaren in de Duitstalige contreien) heeft ze helemaal in onroerend goed belegd.
Ook haar nieuwe roman, ‘Schossgebete’, gaat op het eerste gezicht weer over seks en breekt volgens de auteur het laatste taboe: seks binnen het huwelijk. De these is: alle vrouwen zijn neurotisch en sadomasochistisch. De maar zelden geciteerde ondertitel luidt trouwens: ‘Die Geschichte einer Grossstadtneurotikerin – mit autobiografischen Zügen’ of ‘Het verhaal van een neurotica uit de grootstad – met autobiografische trekken.’ De titel ‘Schossgebete’ is een neologisme en is een suggestieve variant op het woord ‘Stossgebet’, wat zo veel als schietgebed betekent. ‘Schootgebeden’ verschijnt in oktober in een Nederlandse vertaling bij de Bezige Bij, die eerder al ‘Vochtige streken’ publiceerde. In Duitsland drukte uitgeverij Piper meteen 500.000 exemplaren van de nieuwe roman, die op 10 augustus verscheen en in ‘Der Spiegel’ al op nummer één stond van de Duitse bestsellerslijst.
Nagenoeg alle kritieken over ‘Schossgebete’ zijn lovend. Roche kan schrijven, daar is iedereen het over eens. Haar nieuwe roman is een goed geschreven tragikomedie, want de lezer merkt snel dat seks een soort folie is waarmee de schrijfster haar pijn overtrekt. Die pijn heeft een Belgische connectie: tien jaar geleden kwamen Roches drie broers (6, 9 en 21 jaar) allemaal om in een auto-ongeluk. Haar moeder werd zwaar gewond. Het gezin was met Charlottes bruidskleed op weg naar Engeland, waar de schrijfster zou trouwen. Roche bevestigt graag dat haar boek uit haar eigen ervaringen put. In een interview zegt ze lachend: ‘Het is een taboe om voor altijd treurig te zijn.’ Zelfs als ze met haar man in bed ligt, ligt de dood aan haar zij. Meer eros en thanatos heeft wellicht niemand in voorraad.
Elizabeth Kiel uit ‘Schossgebete’ is zonder meer het alter ego van Charlotte Roche, die zelf drugs en alcohol afgezworen heeft. In de plaats kwamen joggen, yoga en seks. Intussen treedt ze, net als vroeger toen ze tv-programma’s modereerde, op als erotisch adviseur. Ze heeft geen begrip voor vrouwen die ‘hard to get’ zijn, ‘hun oester sluiten’ en er een kat op nahouden. Eerste advies: schaf de kat af. Tweede advies: spreek met mannen nooit over relatieproblemen, want daar hebben ze allemaal een hekel aan, zelfs degenen die veinzen dat ze interesse hebben. Derde advies: beschouw de man niet als je vijand, zoals de oude feministen doen. Vierde advies: seks en liefde hebben met elkaar niets te maken. Het lijkt erop dat Roche alles uitspreekt wat ze denkt. Het is niet eens zeker of ze van zichzelf vindt dat ze provoceert. Al in 2005 trok ze dwars door Duitsland en las fragmenten voor uit een in 1978 verschenen dissertatie van een zekere Michael Alschibaja Theimuras met als thema ‘Penisverwondingen bij masturbatie met stofzuigers’.
Haar aanhankelijkheden maakt Roche publiek. Ze heeft op haar rechterbovenarm een tattoo ‘Van Dyck Qualitätskaffee’ omdat dit het lievelingsmerk van haar man is. Op haar linkerarm staan de namen van haar kinderen in een bloemenruiker gegraveerd. Verder draagt ze als tatoeage de cover van Jonathan Safran Foers ‘Dieren eten’, want Roche is vegetarisch. Cola, Nutella en kinderchocolade komen niet in huis. Roche is verder een uitgesproken vijand van de Duitse boulevardkrant BILD die haar ooit probeerde te chanteren en die in ‘Schossgebete’ de ‘DRUCK-Zeitung’ heet.
dinsdag 23 augustus 2011
De meest bizarre planten
We zijn inmiddels vertrouwd geraakt met de planten in de voortuin en op de vensterbank. Maar er zijn planten waar we nooit aan wennen, omdat ze zo bizar zijn.
Het plantenrijk is zeer omvangrijk en kent vele soorten. Een groot deel ervan is wellicht nog niet eens door wetenschappers ontdekt. De planten in onderstaand rijtje zijn stuk voor stuk al wel in de annalen opgenomen en de ontdekkers ervan moeten zich toen ze deze soorten voor het eerst zagen toch even achter de oren gekrabd hebben. Want wat zijn ze bijzonder!
StinkerdDe Amorphophallus titanum is zo’n bizarre plant. Hij gaat zo’n veertig jaar mee en bloeit gedurende zijn leven slechts enkele keren. Maar wanneer dat gebeurt, kunt u er niet omheen. De plant stoot dan in de eerste uren namelijk een vreselijke geur uit die nog het meest doet denken aan de geur van kadavers en rotte eieren. De plant kan wel drie meter hoog worden en is dan zowel qua uiterlijk als qua geur zeer indrukwekkend te noemen. De Amorphophallus titanum is terug te vinden in de regenwouden van Sumatra, maar ook in Nederland te bewonderen en wel in de Hortus Botanicus in Leiden.
Enorm
Nog zo’n stinkerd is de Rafflesia arnoldii. Toch is de geur van deze bloem niet de reden dat deze in dit lijstje opduikt. Het is eerder de bijzondere vorm van de bloem die de aandacht trekt. De Rafflesia arnoldii heeft geen bladeren en ook geen steel, maar enkel een bloem. En die gaat dan ook nog eens de boeken in als de grootste bloem ter wereld. De bloem kan namelijk tot wel één meter groot worden en gemakkelijk zeven kilo of meer wegen. De Rafflesia arnoldii haalt zijn voedsel uit bomen: met behulp van draden tapt de bloem de nodige voeding af. De bloem komt voor in de regenwouden op onder meer Sumatra.
Foto: Tamara van Molken (cc via Flickr.com).
Niet kietelen!
Iets heel anders dan: een sensitieve plant, oftewel de Mimosa Pudica alias kruidje-roer-me-niet. In het buitenland wordt de plant te koop aangeboden als speeltje voor kinderen en wel onder de naam: ‘Tickle Me Plant’. En dat is helemaal niet zo gek. De plant is namelijk heel erg sensitief. U hoeft ‘m maar even aan te raken (of te ‘kietelen’) en de blaadjes worden ineen gevouwen. Waarschijnlijk doet de plant dat om zichzelf te beschermen: dichte bladeren zijn niet zo aantrekkelijk voor planteneters en dus laten ze de Mimosa Pudica links liggen. ‘s Nachts vouwt de plant de blaadjes ook dicht. Dat de plant op bewegingen reageert is opvallend: planten hebben namelijk geen zenuwstelsel. Dat de plant toch kan reageren, heeft alles te maken met stofjes die vrijkomen bij het aanraken van het blad.
Gigantisch
Nog zo’n kanjer: de Victoria amazonica. Deze waterlelie kan bladeren met een diameter van wel drie meter krijgen. De bloemen meten al snel zo’n dertig centimeter. De bladeren van de lelie zijn goed uitgerust: ze beschikken over grote stekels die moeten voorkomen dat vissen eraan gaan knagen. De bladeren komen opgerold boven water, maar vouwen zich razendsnel uit: zo kunnen ze in een dag tijd wel een halve meter groeien. De enorme bladeren zijn ook nog eens supersterk. Een volwassen blad kan een gewicht van 45 kilo dragen. De lelie is terug te vinden in de Amazonerivier.
De grote foto is gemaakt door Vicki's Pics (cc via Flickr.com). De inzet laat zien hoe een vrouw op de bladeren van de lelie staat.
Vleesetende planten spreken altijd wel een beetje tot de verbeelding. Nu eten de meeste exemplaren enkel insecten, maar er zijn er een paar bij die ook wel kleine zoogdieren naar binnen werken. De Nepenthes Rajah en de Nepenthes truncata bijvoorbeeld. De planten beschikken over een flinke kelk. Voor insecten is een bezoekje aan zo’n kelk vanwege de geuren die deze uitscheidt heel aantrekkelijk. Kleine zoogdieren willen tijdens het balanceren op de rand van de kelk er nog wel eens invallen. Allerlei sappen op de bodem van de kelk verteren de prooi. Overigens hebben sommige vleesetende planten ondertussen een betere ‘baan’ gevonden: ze zijn niet langer gefocust op het vangen van insecten, maar zijn een hotel begonnen voor vleermuizen!
Nepenthes Rajah. Foto: JeremiahsCPs (via Wikimedia Commons).
Er zijn genoeg planten die maar één seizoen meegaan. Maar de Welwitschia mirabilis is een taaie en kan gemakkelijk vijf- tot zeshonderd jaar oud worden. Er zijn zelfs exemplaren die twee millennia oud zijn. Moet u zich voorstellen: deze planten hebben het Romeinse rijk nog meegemaakt! Zo oud worden, is al een hele prestatie, maar zeker voor de Welwitschia: een plant die groeit op één van de droogste plaatsen op aarde, de woestijn van Namibië. De plant wordt ongeveer 1,2 meter hoog en kan gemakkelijk een omtrek van meer dan acht meter hebben. Om toch voldoende water te verkrijgen, moet de Welwitschia diep graven: dat doet de plant met behulp van wortels met een lengte tot wel dertig meter.
Tips voor een soepele spijsvertering
Omdat goed voor uzelf zorgen niet altijd makkelijk is
De leefregels voor een goede spijsvertering kent waarschijnlijk iedereen. Maar ze zijn niet altijd even makkelijk vol te houden. Wij verzamelden de beste tips van onze bezoekers als steuntje in de rug.
1 Drink voldoende
Voldoende drinken is van groot belang. Vocht houdt de darminhoud namelijk soepel. Het is aan te raden om 1,5 tot 2 liter per dag te drinken, maar het mag ook minder.
Lezerstip: "Aangezien het toch zeer belangrijk is om veel te drinken, drink ik altijd warm tot heet water. Dat spoelt het beste door en brengt je darmen tot rust. Zo liep ik eens letterlijk krom van de pijn in mijn darmen, het voelde als scherpe messteken. Niets hielp meer, ook geen extra vezels. Maar: heet water wel. Ik heb dit zo heet mogelijk opgedronken, steeds kleine slokjes. En van lieverlee voelde ik de kramp verdwijnen. Een beter 'medicijn' kan ik op zo'n moment niet bedenken."
2 Eet vezelrijk en gevarieerd
Vezels uit groenten, fruit, muesli en volkoren producten houden vocht vast. Uw ontlasting krijgt hierdoor meer volume, wat de darmen stimuleert. Ook regelmatig eten activeert de darmen. Er wordt aanbevolen om drie maal per dag een maaltijd te nuttigen.
Lezerstip: "Naast zo’n gezond yoghurtje voor je darmen eet ik ook iedere dag een grapefruit bij het ontbijt. Dit bevordert bij mij de spijsvertering. Omdat ik nogal eens vergeet te drinken krijg ik meteen vocht binnen. Wat ik er ook nog aan toe kan voegen is dat je regelmatig moet eten en zeer beslist geen maaltijden over moet overslaan."
3 Beweeg voldoende
Beweging stimuleert de darmen en activeert op deze manier de stoelgang. Het wordt aanbevolen 30 minuten per dag te bewegen; dit mag natuurlijk ook drie keer tien minuten zijn.
Lezerstip: "Beweging is belangrijk om de spijsvertering op gang te houden. Heb je moeite jezelf te motiveren? Misschien kan je afspreken met een buurvrouw of vriendin om samen een stuk te lopen of te fietsen als er van beweging weinig komt, flesje water en stuk fruit mee, mij heeft het geweldig geholpen! Voor de winter heb ik een WII gekocht en dat is heel leuk, het is fitness en spelen tegelijk. Je hoeft er het huis niet voor uit en geen oppas te regelen, maar komt toch gemakkelijk aan je beweging."
4 Gevoel van aandrang niet negeren en de tijd nemen
Hoe langer de ontlasting in de darm zit, hoe meer de ontlasting uitdroogt. Het is belangrijk om naar je lichaam te luisteren. Ga bij aandrang naar het toilet en neem de tijd.
Lezerstip: "Vroeger dacht ik altijd dat je iedere dag ontlasting moest hebben en maakte ik me veel zorgen als dat niet lukte. Nu ik weet dat het heel normaal is om minder vaak te moeten, ben ik er veel minder gestrest over en gaat het vreemd genoeg ook makkelijker. Als ik goed op mijn voeding let en er maar rustig voor ga zitten loopt mijn stoelgang op rolletjes."
De leefregels voor een goede spijsvertering kent waarschijnlijk iedereen. Maar ze zijn niet altijd even makkelijk vol te houden. Wij verzamelden de beste tips van onze bezoekers als steuntje in de rug.
1 Drink voldoende
Voldoende drinken is van groot belang. Vocht houdt de darminhoud namelijk soepel. Het is aan te raden om 1,5 tot 2 liter per dag te drinken, maar het mag ook minder.
Lezerstip: "Aangezien het toch zeer belangrijk is om veel te drinken, drink ik altijd warm tot heet water. Dat spoelt het beste door en brengt je darmen tot rust. Zo liep ik eens letterlijk krom van de pijn in mijn darmen, het voelde als scherpe messteken. Niets hielp meer, ook geen extra vezels. Maar: heet water wel. Ik heb dit zo heet mogelijk opgedronken, steeds kleine slokjes. En van lieverlee voelde ik de kramp verdwijnen. Een beter 'medicijn' kan ik op zo'n moment niet bedenken."
2 Eet vezelrijk en gevarieerd
Vezels uit groenten, fruit, muesli en volkoren producten houden vocht vast. Uw ontlasting krijgt hierdoor meer volume, wat de darmen stimuleert. Ook regelmatig eten activeert de darmen. Er wordt aanbevolen om drie maal per dag een maaltijd te nuttigen.
Lezerstip: "Naast zo’n gezond yoghurtje voor je darmen eet ik ook iedere dag een grapefruit bij het ontbijt. Dit bevordert bij mij de spijsvertering. Omdat ik nogal eens vergeet te drinken krijg ik meteen vocht binnen. Wat ik er ook nog aan toe kan voegen is dat je regelmatig moet eten en zeer beslist geen maaltijden over moet overslaan."
3 Beweeg voldoende
Beweging stimuleert de darmen en activeert op deze manier de stoelgang. Het wordt aanbevolen 30 minuten per dag te bewegen; dit mag natuurlijk ook drie keer tien minuten zijn.
Lezerstip: "Beweging is belangrijk om de spijsvertering op gang te houden. Heb je moeite jezelf te motiveren? Misschien kan je afspreken met een buurvrouw of vriendin om samen een stuk te lopen of te fietsen als er van beweging weinig komt, flesje water en stuk fruit mee, mij heeft het geweldig geholpen! Voor de winter heb ik een WII gekocht en dat is heel leuk, het is fitness en spelen tegelijk. Je hoeft er het huis niet voor uit en geen oppas te regelen, maar komt toch gemakkelijk aan je beweging."
4 Gevoel van aandrang niet negeren en de tijd nemen
Hoe langer de ontlasting in de darm zit, hoe meer de ontlasting uitdroogt. Het is belangrijk om naar je lichaam te luisteren. Ga bij aandrang naar het toilet en neem de tijd.
Lezerstip: "Vroeger dacht ik altijd dat je iedere dag ontlasting moest hebben en maakte ik me veel zorgen als dat niet lukte. Nu ik weet dat het heel normaal is om minder vaak te moeten, ben ik er veel minder gestrest over en gaat het vreemd genoeg ook makkelijker. Als ik goed op mijn voeding let en er maar rustig voor ga zitten loopt mijn stoelgang op rolletjes."
Abonneren op:
Posts (Atom)